Morze Tasmana
morze przybrzeżne przy wschodniej części Australii / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Morze Tasmana (ang. Tasman Sea, maori Te Moana Tapokopoko a Tawhaki) – morze przybrzeżne ograniczone od zachodu Tasmanią i Australią, od wschodu Nową Zelandią, Norfolkiem i Nową Kaledonią. Od północy przylega do Morza Koralowego. Na południowym zachodzie poprzez Cieśninę Bassa, łączy się z Oceanem Indyjskim. Główne porty: Sydney (Australia) Auckland (Nowa Zelandia).
Ten artykuł od 2021-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Zdjęcie satelitarne Morza Tasmana w pobliżu wybrzeży Australii | |||
Kontynent | |||
---|---|---|---|
Państwa | |||
Powierzchnia |
2,331 mln. km² | ||
Średnia głębokość |
3285 m | ||
Objętość |
11 mln. km³ | ||
Wyspy | |||
40°S 160°E | |||
|
Morze Tasmana ma około 2000 km długości równoleżnikowej i około 2800 km szerokości południkowej. Jego powierzchnia wynosi ponad 3 mln km², a średnia głębokość 3285 m. Pod wschodnią częścią morza znajduje się Wyniesienie Lord Howe.
Morze nazwano na cześć holenderskiego odkrywcy Abla Janszoon Tasmana, którego wyprawa na Tasmanię w latach 1642-43 była pierwszą odnotowaną wyprawą Europejczyków na Tasmanię i Nową Zelandię. Brytyjski odkrywca, kapitan James Cook, później intensywnie żeglował po Morzu Tasmana w latach 70. XVIII wieku w ramach swojej pierwszej podróży eksploracyjnej.