ORP Gryf (1936)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
ORP Gryf – polski stawiacz min z okresu międzywojennego, zbudowany w latach 1934−1938 we Francji, największy bojowy okręt Marynarki Wojennej II RP. Podczas krótkiej służby był wykorzystywany między innymi jako okręt szkolny. Po agresji niemieckiej 1 września 1939 roku wziął udział w nieudanej próbie postawienia zagrody minowej na Zatoce Gdańskiej (plan Rurka), zniweczonej w efekcie bitwy powietrzno-morskiej z bombowcami Luftwaffe. Zacumowany na stałe w porcie helskim, rankiem 3 września uczestniczył w pojedynku artyleryjskim z niemieckimi niszczycielami. Tego samego dnia został zbombardowany i zatopiony przez lotnictwo niemieckie.
Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie. |
Klasa | |||
---|---|---|---|
Typ |
pojedynczy okręt | ||
Historia | |||
Stocznia |
Chantiers et Ateliers Augustin Normand, Hawr | ||
Położenie stępki |
14 listopada 1934 | ||
Wodowanie |
29 listopada 1936 | ||
Marynarka Wojenna | |||
Nazwa |
ORP „Gryf” | ||
Wejście do służby |
27 lutego 1938 | ||
Zatopiony |
3 września 1939 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
2227 t (standardowa) | ||
Długość |
103,2 m | ||
Szerokość |
13,06 m | ||
Zanurzenie |
3,6 m | ||
Napęd | |||
2 silniki wysokoprężne Sulzer, 6000 KM | |||
Prędkość |
20 węzłów | ||
Zasięg |
9500 Mm przy 14 w. | ||
Uzbrojenie | |||
6 dział kal. 120 mm (2×II, 2×I) 4 działa plot. kal. 40 mm (2×II) 4 nkm plot. kal. 13,2 mm 300 (maks. 600) min morskich | |||
Załoga |
12 oficerów | ||
|