Okręty desantowe projektu 775
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty desantowe projektu 775 (w kodzie NATO: Ropucha) – typ okrętów desantowych z okresu zimnej wojny, budowanych w Polsce, używanych głównie przez marynarkę ZSRR, a następnie Rosji. Zbudowano 28 jednostek trzech podtypów. Klasyfikowane były w ZSRR i Rosji początkowo jako średnie okręty desantowe (SDK), a ostatecznie duże okręty desantowe (BDK).
„Kaliningrad” proj. 775/I | |||
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy |
Marynarka Wojenna ZSRR (28) | ||
Stocznia | |||
Zbudowane okręty |
28 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
standardowa: 2900 t | ||
Długość |
112,5 m | ||
Szerokość |
15 m | ||
Zanurzenie |
3,7 m | ||
Napęd |
2 silniki diesla, 2 śruby, 19 200 KM | ||
Prędkość |
17,5 węzła[1] | ||
Zasięg |
6000 mil przy prędkości 12 węzłów[1] | ||
Załoga |
87 | ||
|
Obszerna nadbudówka okrętów jest przystosowana do zakwaterowania piechoty morskiej. Pokład ładunkowy ma powierzchnię ok. 600 m kwadratowych. Można na nim zmieścić ok. 20 pojazdów lub ładunek o masie 450 t. Jednostki tego typu są przystosowane do rejsów oceanicznych. Pomimo dużych rozmiarów, okręty są przystosowane do bezpośredniego wyładunku pojazdów na nieprzygotowany brzeg[2].