Okręty podwodne typu Brin
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty podwodne typu Brin – typ włoskich okrętów podwodnych używanych przez Regia Marina w okresie II wojny światowej.
Kraj budowy | |
---|---|
Stocznia |
Cantieri navali Tosi di Taranto(inne języki) w Tarencie |
Zbudowane |
5 |
Użytkownicy | |
Typ poprzedzający | |
Typ następny |
Liuzzi |
Uzbrojenie: | |
1 działo 100 mm 4 karabiny maszynowe plot 13,2 mm (2xII) 14 torped kal. 533 mm | |
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
Załoga |
54 oficerów i marynarzy |
Wyporność: | |
• na powierzchni |
1016 t |
• w zanurzeniu |
1266 t |
Zanurzenie testowe |
110 m |
Długość |
72,5 m |
Szerokość |
6,7 m |
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Okręty tego typu były podwodnymi okrętami oceanicznymi z częściowo podwójnym kadłubem, operującymi na głębokości do 110 m. Wszystkie zostały wybudowane przez stocznię Cantieri navali Tosi di Taranto(inne języki) w Tarencie. Powstały jako rozwinięcie typu Archimede. Dwa okręty drugiej serii: "Archimede" i "Torricelli" były budowane w tajemnicy i otrzymały nazwy przejęte po dwóch poprzednikach przekazanych w 1937 roku hiszpańskim nacjonalistom, w celu ukrycia tego faktu[1]. Ogółem wybudowano 5 okrętów tego typu. Cztery z nich zostały utracone w czasie działań wojennych, z tego dwa - na pierwszym patrolu bojowym.
Początkowo uzbrojenie artyleryjskie okrętów stanowiło działo 100 mm/43 (o długości lufy 43 kalibry) Model 27, umieszczone w obrotowej obudowie na szczycie dość dużego kiosku, z jego tyłu (była to próba skonstruowania lekkiego działa dla okrętów podwodnych, chronionego przed bryzgami wody, używanego oprócz tego tylko na typie Foca)[2]. Działo to nie okazało się jednak udane i w latach 1941-1942 na istniejących okrętach ("Brin", "Archimede" i być może "Guiglemotti") zostało zamienione na standardowe działo 100 mm/47, umieszczone na pokładzie górnym, przed zmniejszonym kioskiem[3].