Powstanie na półwyspie Shimabara
powstanie chłopskie w Japonii w latach 1637–1638 / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Powstanie na półwyspie Shimabara?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Powstanie na półwyspie Shimabara (jap. 島原の乱 Shimabara no ran) – powstanie w Japonii w okresie Edo w latach 1637–1638.
Oblężenie twierdzy Hara | |||
Czas |
1637–1638 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna |
sprzeciw chłopów i bezpańskich samurajów przeciwko wysokim podatkom i prześladowaniom religijnym | ||
Wynik |
klęska powstańców | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
|
Brało w nim udział ponad 27 tys. buntowników, z czego dużą część stanowili chłopi wyznający chrześcijaństwo. Był to jeden z niewielu tak dużych zrywów w stosunkowo spokojnym okresie siogunatu Tokugawa[3]. Bezpośrednią przyczyną było podniesienie podatków spowodowane budową nowego zamku w Shimabarze przez klan Matsukura, które wywołało niezadowolenie wśród lokalnych chłopów i bezpańskich samurajów, rōninów. Do wybuchu otwartego buntu w 1637 roku przyczyniły się dodatkowo prześladowania religijne miejscowych chrześcijan. Do stłumienia powstania wysłał siogunat Tokugawa (Tokugawa bakufu) ponad 125 tys. żołnierzy, którzy po długim oblężeniu zamku Hara pokonali broniących się w twierdzy buntowników.
Po upadku buntu ścięto wszystkich uczestników i sympatyków powstania, a w całym kraju nasilono prześladowania wobec chrześcijan, które trwały aż do połowy XIX wieku. Japonia zaczęła także stosować politykę izolacjonizmu.