Spadochron szybujący
spadochron, którego czasza jest jednocześnie płatem i wytwarza siłę nośną / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Spadochron szybujący – spadochron, którego własności aerodynamiczne są wynikiem wytwarzania przez czaszę spadochronu siły nośnej. Taki spadochron zwie się często spadochronem tunelowym lub komorowym, lub skrzydłem.
Ten artykuł od 2018-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Ten typ spadochronu zrewolucjonizował spadochroniarstwo dzięki innym właściwościom lotnym, w stosunku do spadochronów półsferycznych (posiadających w rzucie kształt okrągły). Spadochron komorowy (w rzucie najczęściej kształt zbliżony do prostokąta) posiada profil aerodynamiczny i działa jak każde inne skrzydło: samolotu, szybowca czy ptaka. Czasza spadochronu komorowego wytwarza siłę nośną skierowaną ku górze, zmniejszającą prędkość opadania spadochronu. Spadochron z okrągłą czaszą w celu zmniejszenia prędkości opadania wykorzystuje jedynie opór powietrza.
Pierwszy spadochron komorowy (ang. parafoil) opracował Amerykanin Domina Jalbert w 1964 roku. Spadochron komorowy jest protoplastą paralotni, których konstrukcja także polega na wykorzystywaniu profilu aerodynamicznego, lecz zadaniem ich jest umożliwienie jak najdłuższego utrzymywania się w powietrzu poprzez szybowanie i wykorzystywanie prądów termicznych.