Standard siły nabywczej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Standard siły nabywczej (ang. purchasing power standard, w skrócie - PPS) – umowna waluta wykorzystywana przez Eurostat do wyrażania realnego poziomu PKB i jego składowych, eliminująca wpływ różnic w poziomach cen między państwami, województwami lub innymi jednostkami terytorialnymi. Teoretycznie za 1 PPS można kupić taką samą część określonego koszyka dóbr i usług w każdym obszarze gospodarczym. Umowny kurs PPS w walucie lokalnej ustala się na podstawie poziomu cen w danej gospodarce w relacji do uśrednionego poziomu cen w całej Unii Europejskiej. Inną umowną walutą wykorzystywaną w tych samych celach jest dolar międzynarodowy (ang. international dollar).