Studia Copernicana
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Studia Copernicana – seria powołana do życia w 1970 roku w Zakładzie Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk (obecnie: Instytut Historii Nauki PAN) w Warszawie; od tomu 42. jej współwydawcą zostało Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych w Krakowie.
Wybrane tomy z serii | |
Częstotliwość |
rocznik |
---|---|
Państwo | |
Wydawca |
Instytut Historii Nauki PAN |
Pierwszy numer |
1970 |
Redaktor naczelny |
Jarosław Włodarczyk |
Misję serii określił wstęp do pierwszego tomu pióra animatora i wieloletniego redaktora naczelnego Studia Copernicana, prof. Pawła Czartoryskiego: miała stać się miejscem publikacji prac poświęconych zagadnieniom historii astronomii i nauk ścisłych oraz filozofii przyrody przed Mikołajem Kopernikiem, sylwetce i dziełu tego astronoma, a także recepcji jego teorii i zjawisku, które bywa określane mianem rewolucji kopernikańskiej.
W latach 1970–2016 ukazało się 45 tomów Studia Copernicana. Połowa tomów w serii została wydana w nowożytnych językach obcych, a połowa – w języku polskim. Pod względem formy zdecydowanie przeważają w serii monografie (18 tomów), chociaż znajdziemy w niej również zbiory artykułów.
Pierwsze 25 tomów serii miało stały komitet redakcyjny w osobach prof. prof. Mariana Biskupa, Jerzego Bukowskiego, Pawła Czartoryskiego, Jerzego Dobrzyckiego, Karola Górskiego, Bogusława Leśnodorskiego i Bogdana Suchodolskiego. Ostatni tom Studia Copernicana, w którego przygotowanie był zaangażowany prof. Czartoryski, ukazał się w 1999 r. Odtąd seria była wydawana pod kierunkiem prof. Witolda Wróblewskiego z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W sierpniu 2007 r. redaktorem naczelnym Studia Copernicana został prof. dr hab. Jarosław Włodarczyk.
W serii publikują swoje prace historycy nauki o międzynarodowej renomie; Studia Copernicana wnosi istotny wkład w piśmiennictwo zarówno polskie, jak i światowe, poświęcone Kopernikowi i historii jego odkryć.