Szarża banzai
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szarża banzai (jap. 萬歳突撃 banzai totsugeki; również atak banzai) – termin używany przez aliantów podczas II wojny światowej w odniesieniu do frontalnych ataków na bagnety organizowanych przez jednostki piechoty Cesarskiej Armii Japońskiej[1][2].
Ten artykuł dotyczy szarży banzai. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Ataki banzai przeprowadzane były najczęściej w obliczu bliskiej klęski, jako ostatnia desperacka próba powstrzymania przeciwnika. Kojarzone są najczęściej z wojną na Pacyfiku, jednak ich geneza sięga dużo wcześniej. Termin etymologicznie wywodzi się od japońskiego okrzyku bojowego „banzai!”[3][4], natomiast określenie „szarża” wiąże się z bezpośrednim tłumaczeniem z języka angielskiego, choć poprawnym terminologicznie pojęciem w takim przypadku jest szturm lub atak.