Sztuka starożytnej Mezopotamii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sztuka starożytnej Mezopotamii – przejaw działalności artystycznej człowieka na obszarze, położonym w dorzeczu Tygrysu i Eufratu, w okresie od VI tysiąclecia p.n.e., tj. początków rolnictwa, do VI wieku p.n.e., tj. do upadku ostatniego niezależnego państwa na tym terenie.
Teren Mezopotamii to miejsce, gdzie rozwinęło się wiele kultur i starożytnych cywilizacji. Pierwotnie znane były one jedynie z przekazów pozostawionych przez starożytnych Greków. Pierwsze badania archeologiczne, prowadzone początkowo przez amatorów i poszukiwaczy skarbów, miały miejsce w XIX wieku. Jednym z najcenniejszych znalezisk były gliniane tabliczki pokryte pismem klinowym. Odczytanie ich rozpoczęło czas poznawania długich dziejów Mezopotamii.
Międzyrzecze było zamieszkane już w okresie paleolitu. W VI tysiącleciu p.n.e., gdy osiadły tryb życia zastąpił koczowniczy, na tym obszarze powstawały kolejno takie państwa, jak: Sumer, Akad, Asyria, Babilonia i in. Tak więc sztukę tego rejonu świata reprezentują: