Tryb łączący w języku angielskim
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tryb łączący, czyli subjunctive (mood) jest używany do opisu sytuacji i zdarzeń nierzeczywistych, które są możliwe, pożądane bądź wyobrażone.
Tryb łączący był częsty w starszych wersjach języka angielskiego, dziś zastępowany jest głównie przez should, specjalnym użyciem czasów przeszłych i zwykłymi formami czasowników.
Większość czasowników ma jedną formę trybu łączącego: tą identyczną z bezokolicznikiem np. be, beware, have. Ta sama forma trybu łączącego używana jest zarówno w czasie teraźniejszym, jak i przeszłym. W przeczeniach nie używa się operatora do.
Czasownik were używany zamiast was (po if oraz wish) również jest przykładem trybu łączącego[1].