Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Kirowie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny męski klasztor w Kirowie.
Widok ogólny monasteru: od lewej sobór, cerkiew nadbramna i dzwonnica | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | |||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru |
męski | ||
Eparchia | |||
Archimandryta |
biskup wiacki i słobodzki Marek (Tużykow) | ||
Obiekty sakralne | |||
Sobór |
Zaśnięcia Matki Bożej | ||
Cerkiew |
św. Mikołaja | ||
Założyciel klasztoru |
św. Tryfon Wiacki | ||
Fundator | |||
Styl |
staroruski, barok moskiewski | ||
Materiał budowlany | |||
Data budowy |
od 1580 | ||
Data zamknięcia |
po 1917 | ||
Data reaktywacji |
po 1991 | ||
58°36′03″N 49°41′24″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Twórcą wspólnoty monastycznej był późniejszy święty mnich Tryfon Wiacki; w 1580 car Iwan IV Groźny wydał zgodę na budowę klasztoru[1]. Był to jeden z najstarszych klasztorów w regionie wiackim i zarazem jeden z najważniejszych ośrodków prawosławnego życia religijnego na tym terenie[2]. Początkowo główną świątynią klasztorną był drewniany sobór Zaśnięcia Matki Bożej z sześcioma kopułami. Oprócz niego kompleks monasterski składał się z refektarza, szpitala (każdy budynek z domową cerkwią), budynku mieszkalnego z czternastoma celami mnichów, biblioteki, obiektów gospodarczych, drewnianej kaplicy nad uważanym za święte źródłem oraz dzwonnicy. Całość otaczał mur obronny z bramą wjazdową, nad którą zlokalizowano nadbramną cerkiew św. Mikołaja[3]. 26 maja 1684 arcybiskup wiacki i wielkopermski poświęcił kamień węgielny pod nowy sobór monasterski, zbudowany w ciągu pięciu lat przez dwustu robotników kierowanych przez Isaję Złygostiewa[3].
We wnętrzu soboru zachował się powstały w latach 1894–1896 pięciorzędowy ikonostas, wyrzeźbiony przez mistrza Szyszkina z Kalazina, z ikonami grupy ikonografów pracujących pod kierunkiem Ł. Pariłowa z Paliecha, które dołączono do starszych ikon z XVI i XVII wieku. Jedną z nich jest czczona lokalnie kopia ikony Matki Bożej „Cierpiąca”[4]. W soborze umieszczono rakę z relikwiami św. Tryfona Wiackiego oraz egzemplarz Ewangelii, który według tradycji został przepisany przez świętego[4].
Nadbramna cerkiew św. Mikołaja została wzniesiona w stylu moskiewskiego baroku[4]. W XVIII stuleciu do pierwotnego zespołu budynków klasztornych dobudowano nową cerkiew Zwiastowania (w 1728), wzniesioną na miejscu najstarszego soboru, obiekt mieszkalny dla przełożonego monasteru oraz większy budynek z celami dla mnichów[4].
Po rewolucji październikowej monaster został zamknięty, a znaczna część jego zabudowań rozebrana[5]. Do reaktywacji życia monastycznego doszło po rozpadzie ZSRR.
W 2010 w soborze monasterskim został pochowany metropolita wiacki i słobodzki Chryzant (Czepil)[6].