Układ komorowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Układ komorowy (łac. systema ventricularis) – zbiór czterech przestrzeni wewnątrz mózgowia, w których wytwarzany jest płyn mózgowo-rdzeniowy, i z których następnie wydostaje się on do przestrzeni podpajęczynówkowej, gdzie krąży, otaczając cały ośrodkowy układ nerwowy. Płyn ten wytwarzany jest z osocza krwi przez splot naczyniówkowy. Układ komorowy, podobnie jak kanał środkowy rdzenia kręgowego, wyścielony jest ependymą, wyspecjalizowanym typem gleju.
Układ komorowy powstaje w rozwoju zarodkowym z przekształcenia kanału środkowego cewy nerwowej. W część cewki nerwowej, z której rozwinie się pień mózgu, kanał środkowy zaczyna się rozszerzać dorsalnie i lateralnie, formując IV komorę, natomiast część kanału, która się nie rozszerza a pozostaje powyżej IV komory przekształca się ostatecznie w wodociąg mózgu. Komora czwarta zwęża się w miejscu zwanym zasuwką (łac. obex) przechodząc w kanał środkowy rdzenia.