Umbriel (księżyc)
księżyc Urana / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Umbriel (Uran II ) – trzeci co do wielkości naturalny satelita Urana. Odkryty przez Williama Lassella 24 października 1851 roku, równocześnie z Arielem.
Zdjęcie Umbriela wykonane przez sondę Voyager 2 | |||
Planeta | |||
---|---|---|---|
Odkrywca | |||
Data odkrycia |
24 października 1851[1] | ||
Charakterystyka orbity | |||
Półoś wielka |
266 000 km[2] | ||
Mimośród |
0,0039[2] | ||
Okres obiegu |
4,144 d[2] | ||
Nachylenie do płaszczyzny równika planety |
0,128°[2] | ||
Długość węzła wstępującego |
33,485°[2] | ||
Argument perycentrum |
84,709°[2] | ||
Anomalia średnia |
12,469°[2] | ||
Własności fizyczne | |||
Średnica równikowa |
1169 km | ||
Powierzchnia |
4,30 ×106 km² | ||
Objętość |
8,37 ×108 km³ | ||
Masa |
(1,17 ± 0,13) ×1021 kg | ||
Średnia gęstość |
1,40 g/cm³ | ||
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,23 m/s² | ||
Prędkość ucieczki |
0,52 km/s | ||
Okres obrotu wokół własnej osi |
synchroniczny | ||
Albedo |
0,21 | ||
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
14,0m | ||
Temperatura powierzchni |
61 K | ||
|
Nazwa księżyca pochodzi od złego ducha z poematu Pukiel porwany (The Rape of the Lock) Alexandra Pope’a[1].
Wszystkie duże księżyce Urana są księżycami lodowymi, zbudowanymi z około 40–50% zamrożonej wody zmieszanej ze skałami; są to nieco większe ułamki masowe skał niż w przypadku dużych księżyców Saturna, takich jak Rea. Powierzchnię pokrywają liczne kratery uderzeniowe, spośród których wiele jest znacznie większych niż na Arielu i Tytanii. To sugeruje, że powierzchnia tego księżyca jest starsza i od dłuższego czasu nie wykazuje on aktywności geologicznej. Umbriel jest bardzo ciemny – odbija tylko około połowy światła odbijanego przez Ariela.