Wawrzyniec Lanckoroński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wawrzyniec Lanckoroński z Brzezia herbu Zadora (ur. 1686 - zm. 14 czerwca 1756) – starosta stopnicki w 1717 roku, marszałek księstw oświęcimskiego i zatorskiego w konfederacji dzikowskiej w 1734 roku. Komisarz na sądy lubelskie w 1727, pan na Wodzisławiu, właściciel Żwańca i dóbr na Podolu.
Zadora | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Jadwiga z Morsztynów |
Żona |
Franciszka Tarło |
Dzieci |
Stanisław Piotr Lanckoroński |
Poseł na sejm z limity 1719/1720 roku z województwa krakowskiego[2]. Poseł z księstw oświęcimskiego i zatorskiego na sejm 1732 roku[3], poseł województwa sandomierskiego na sejm nadzwyczajny 1733 roku[4]. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z województwa krakowskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie[5]. Jako deputat księstw oświęcimskiego i zatorskiego podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku[6]. Poseł województwa krakowskiego na sejm zwyczajny pacyfikacyjny 1735 roku[7].