Wikipedysta:Arche/Hasła do sprawdzenia/Bitwa pod Fornham
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Fornham – starcie zbrojne, które miało miejsce 17 października 1173 r. pomiędzy armią królewską Ryszarda de Luci a wojskiem rebeliantów pod wodzą Roberta de Beaumont 3 Earl of Leicester. Zwycięskie dla wojska królewskiego starcie miało miejsce w rejonie miejscowości Fornham w pobliżu Bury St Edmunds w hrabstwie Suffolk.
Rewolta 1173-1174 | |||
Henryk II | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
Zwycięstwo wojsk królewskich | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
|
W roku 1173 doszło do wybuchu rewolty wszczętej przez najstarszego syna króla Henryka II, Henryka Młodszego przeciwko swojemu ojcu, której zasięg objął nie tylko terytoria Anglii ale także francuskie posiadłości rodu Plantagenetów. Do swojej sprawy królewski syn uzyskał poparcie króla Francji Ludwika VII, hrabiego Filipa z Flandrii oraz władcy Szkocji Wilhelma I. Siły rebeliantów wzmocnione zostały również znaczną liczbą niezadowolonej szlachty angielskiej wśród której największe wpływy posiadał Robert de Beaumont 3 Earl of Leicester.
Do walk z rebeliantami w Anglii król wyznaczył Ryszarda de Luci, sam natomiast skierował się ze swoim wojskiem na kontynent. Po wylądowaniu w Normandii, Henryk II skierował się ku głównej twierdzy Roberta de Beaumont w Breteuil, którą zdobyto i zniszczono na początku września 1173 r. Robertowi i jego towarzyszom udało się znaleźć schronienie u hrabiego Filipa Alzackiego, który przekazał do jego dyspozycji 8 000 flamandzkich żołnierzy. Na czele armii flamandzkiej dnia 29 września Robert wylądował na angielskim wybrzeżu w rejonie Suffolk, gdzie połączył swoje siły z rebeliantami dowodzonymi przez Earla Hugh Bigoda z Norfolk. Połączone siły rebeliantów zdobyły wkrótce zamek w Walton, należący wcześniej do Bigoda, a następnie zamek w Haughley (13 października). Kolejnym celem stało się oblegane przez siły królewskie Leicester. Miasto zostało co prawda zdobyte i zniszczone, bronił się jednak nadal warowny zamek. Po krótkim sporze, Robert de Beaumont oraz Earl William de Ferrers z Derby wyruszyli ku Leicester.
W międzyczasie Ryszard de Luci ściągnął nowe posiłki: 300 rycerzy pod dowództwem konstabla Humphreya z Bohun, a także oddziały Earla Reginalda de Dunstanville z Kornwalii, Williama d’Aubigny z Arundel, Williama FitzRoberta z Gloucester oraz Rogera Bigoda (najstarszego syna walczącego po stronie rebeliantów Hugh Bigoda). Do spotkania obu armii doszło dnia 17 października 1173 r. koło miejscowości Fornham. Wojskiem królewskim dowodził Roger Bigod. Według średniowiecznych przekazów, bitwa została szybko rozstrzygnięta na korzyść wojsk królewskich. Do niewoli dostał się Robert z Leicester oraz jego francuscy rycerze. Hugh Bigod zbiegł z pola bitwy, podobnie jak niemalże wszyscy Flamandowie.
Bitwa pod Fornham była jednym z najważniejszych zwycięstw wojsk królewskich w trakcie rebelii 1173–1174. Po klęsce pod Alnwick w roku 1174 i pojmaniu króla szkockiego rewolta na ziemi angielskiej zakończyła się porażką rebeliantów. We wrześniu 1174 r. dzięki pojednaniu się króla ze swoimi synami zakończyły się również walki we Francji.