Wikipedysta:Batmann/brudnopis2
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Apollinaris Mons to wulkan tarczowy położony na powierzchni Marsa. Leży blisko równika, na półkuli południowej na południowy wschód od wulkanu Elysium Mons na Elysium Planitia, a na północ od krateru Gusev (krater)Szablon:Gpn. Kaldera nosi nazwę Apollinaris Patera; dawniej określano nią cały masyw.
mapa topograficzna okolic wulkanu Apollinaris Mons | |
Państwo |
Mras |
---|---|
Wysokość |
5000 m nad poziom odniesienia |
9,3°S 185,6°W |
Apollinaris Mons osiąga wysokość 5 km[1], natomiast jego podstawa ma średnicę około 296 km[2] (według innych źródeł podstawa osiąga 180 × 280 km[1]). Z powodu swojej wysokości wierzchołek przez większość czasu jest ukryty w chmurach[3]. Na szczycie wulkanu znajduje się kaldera o średnicy około 80 km i głębokości do 1 km[1] o nierównym brzegu, powstała prawdopodobnie w wyniku eksplozji wulkanicznej[4]. Oprócz efektów eksplozji stoki wulkanu pokrywają wylewy lawy[4], tworzące rozległe płaszczyzny, głównie na południu i południowym wschodzie[5]. Wygląd wulkanu wskazuje na to, że wylewy lawy nastąpiły po wybuchu wulkanu[4] (spodní hesperian či pozdní noachian[6]). Na zachodzie widoczne są osuwiska sugerujące, że stoki zbudowane są tam z popiołów wulkanicznych[4]. Wiek wulkanu wynosi 3[7]-3,5 miliarda lat[8].
Górę nazwano w 1973 od górskiego źródła znajdującego się na północny zachód od Rzymu, w regionie Etruria.
Na podstawie zdjęć można zaobserwować związek wulkanizmu i ilości lodu związanego w glebie. Ciepło uwolnione z magmy powodowało roztopienie podziemnego logu w regolicie, prowadząc do lokalnych powodzi[6]. Na podstawie globalnego modelu klimatu grupa badaczy pod kierunkiem Laury Kerber odkryła, że formacja Medusae Fossae mogła powstać z popiołów pochodzących z Apollinaris Mons[9].