Wojciech Janowicz Kłoczko
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojciech Janowicz Kłoczko (Wojtko Janowicz, zm. 1514) – działacz polityczny Wielkiego Księstwa Litewskiego, chorąży nadworny litewski (przed 1492-1499), namiestnik uciański (19 marca 1492-1499), namiestnik kowieński od 1499, marszałek hospodarski (1500-1513), ochmistrz (marszałek dworu) wielkiej księżnej, a potem królowej Heleny (1495-1513), namiestnik bielski (6 grudnia 1506-1512)[1]. W 1501 r. zwany też "kuchmistrzem dworu naszego" (ochmistrzem wielkiego księcia Aleksandra?). Wielokrotnie w towarzystwie innych dygnitarzy posłował do Moskwy (od 19 marca 1491, 29 czerwca-8 lipca 1493, od 16 września 1493, styczeń-marzec 1503, 1509, 1511), uczestnicząc w rozmowach na temat regulacji stosunków litewsko-moskiewskich[2].
Ogończyk | |
Rodzina |
Kłoczkowie |
---|---|
Data śmierci | |
Ojciec |
Jan Kłoczko |
Żona |
Agrypina (Katarzyna) Ostrogska |
Dzieci |
Maciej(inne języki) |
Był ojcem Macieja(inne języki), starosty żmudzkiego (1542-1543), żonatego z Katarzyną z Hlebowiczów, córką wojewody połockiego Stanisława Hlebowicza, oraz prapradziadem Jana Karola Dolskiego, marszałka wielkiego litewskiego (1691-1695).