Wymowa dwuznaku ⟨wh⟩ w języku angielskim
historia dwuznaku / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Wymowa dwuznaku ⟨wh⟩ w języku angielskim?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Wymowa dwuznaku ⟨wh⟩ w języku angielskim – fonologiczna historia angielskiego dwuznaku ⟨wh⟩.
Ten artykuł lub jego sekcja zawiera znaki symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. Wówczas konieczne może być zainstalowanie dodatkowych czcionek. |
Odnosi się do zmian historycznych, jakie miały miejsce w realizacji dwuznaku ⟨wh⟩ na przestrzeni lat i opisuje wciąż istniejące różnice w wymowie w zależności od regionu i dialektu. Obecnie najczęściej wymawiany jest jako dźwięczny wargowo-miękkopodniebienny aproksymant /w/, tak samo jak zwykły grafem ⟨w⟩ w takich wyrazach jak water /ˈwɔːtə/, jednakże niektóre dialekty, zwłaszcza te w Szkocji, Irlandii i na południu Stanów Zjednoczonych zachowały tradycyjną wymowę /hw/ zazwyczaj realizowaną jako [ʍ], czyli bezdźwięczne „w”. Proces, w którym historyczne /hw/ przeszło w /w/ obecne w większości dzisiejszych odmian języka angielskiego, nazywa się „wine–whine merger”.
Przed samogłoskami zaokrąglonymi inny proces redukcji miał miejsce w języku średnioangielskim, którego rezultatem dwuznak ⟨wh⟩ w wyrazach jak who oraz whom wymawia się przez /h/. Podobny proces miał miejsce wcześniej w słowie how.