Wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich 1955–1959
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich 1955–1959 (na ziemie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej) – kolejna fala przesiedleń ludności polskiej ze wschodnich terenów II Rzeczypospolitej utraconych na rzecz ZSRR w wyniku „Porozumienia między PKWN a rządem ZSRR o polsko-radzieckiej granicy” z 27 lipca 1944 roku, którego postanowienia zostały potwierdzone na konferencji jałtańskiej (1945), ustalającej m.in. przebieg granicy polsko-radzieckiej.
W latach wcześniejszych miały miejsce trzy duże fale przesiedleń Polaków z Kresów Wschodnich:
- 1935–1938; podczas likwidacji polskich regionów autonomicznych: Marchlewszczyzny i Dzierżowszczyzny, oraz w okresie operacji polskiej NKWD,
- 1940–1941; podczas czterech wielkich akcji deportacyjnych Polaków z Kresów (sowieckie deportacje 1939–1941),
- 1944–1946; wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich 1944–1946.