చిరు మంచుయుగం
From Wikipedia, the free encyclopedia
మధ్యయుగ వెచ్చని కాలం తరువాత ఏర్పడిన చల్లని కాలాన్ని చిరు మంచుయుగం అంటారు.[1] అది అచ్చమైన మంచుయుగం కానప్పటికీ ఆ పదాన్ని 1939 లో ఫ్రాంకోయిస్ ఇ. మాథెస్ శాస్త్ర పరిభాషలోకి చేర్చాడు.[2] 16 19 శతాబ్దాల మధ్య కాలాన్ని స్వల్పకాలిక మంచుయుగంగా నిర్వచిస్తున్నారు..[3][4][5] అయితే, ఇది 1300[6] నుండి 1850[7][8][9] వరకూ ఉంటుందని కొందరు భావిస్తున్నారు. ఈ చిరు మంచుయుగపు ఆది అంతాలు విభిన్న ప్రాంతాల్లో విభిన్నంగా ఉండడంతో ఈ విషయమై వాతావరణజ్ఞులు, చారిత్రికులు అంగీకరించే అవకాశం లేదు.
నాసా వారి ఎర్త్ అబ్సర్వేటరీ మూడు అతిశీతల కాలాలను నమోదు చేసింది: మొదటిది 1650 లో మొదలు కాగా, రెండవది 1770 లోను, చివరిది 1850 లోనూ మొదలయ్యాయి. ప్రతీ రెండింటి మధ్యా, కాస్త వెచ్చగా ఉండే కాలం ఉంది. వాతావరణ మార్పుల అధ్యయనం కోసం వివిధ దేశాల ప్రభుత్వాలు ఏర్పాటు చేసిన ప్యానెల్, చిరు మంచుయుగం ప్రభావం వలన ప్రాంతీయంగా వాతావరణ మార్పులు ఏర్పడ్డాయి తప్ప, ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఏకోన్ముఖంగా గ్లేసియేషను[నోట్స్ 1] ఏర్పడలేదని చెప్పింది. ఎక్కువలో ఎక్కువగా ఉత్తరార్థగోళం కొంతవరకు చల్లబడింది.[10]
13 వ శతాబ్దంలో, ఉత్తర అట్లాంటిక్ సముద్రంలో ప్యాక్ ఐస్ (సముద్రాల్లో చిన్న చిన్న మంచు ముక్కలు కలవగా ఏర్పడిన పెద్ద మంచు పలక) దక్షిణంగా విస్తరించడం మొదలైంది. గ్రీన్ల్యాండ్ లోని గ్లేసియర్లు కూడా విస్తరించాయి. ప్రజలు చెప్పేదాన్ని బట్టి, గ్లేసియర్ల విస్తరణ ప్రపంచ వ్యాప్తంగా జరిగింది. బాఫిన్ ఐలండ్, ఐస్ల్యాండుల్లోని మంచుదుప్పటి కింద నుండి సేకరించిన మొక్కల అవశేషాల రేడియో కార్బన్ డేటింగ్ ఆధారంగా మిల్లర్ తదితరులు (2012) చల్లటి వేసవి కాలాలు, మంచు విస్తరణలతో 1275, 1300 ల మధ్య అకస్మాత్తుగా మొదలైన చిరుమంచుయుగం, 1430, 1455 ల మధ్య తీవ్ర రూపం దాల్చిందని చెప్పారు.
దీనికి విరుద్ధంగా గ్లేసియల్ పొడవు ఆధారంగా అంచనా ప్రకారం [11][12] 1600, 1850 ల మధ్య వాతావరణంలో పెద్ద తేడా ఏమీ లేదు. ఆ తరువాత మాత్రం గ్లేసియర్ల తగ్గుదల బలంగా కనిపించింది.