บลูเรย์
From Wikipedia, the free encyclopedia
จานบลูเรย์ (อังกฤษ: Blu-ray Disc) หรือ บีดี (BD) คือรูปแบบของจานแสงสำหรับบันทึกข้อมูลความละเอียดสูง ชื่อของจานบลูเรย์มาจากช่วงความยาวคลื่นที่ใช้ในระบบบลูเรย์ ที่ 405 nm ของเลเซอร์สี "ฟ้า" ซึ่งทำให้สามารถเก็บข้อมูลได้มากกว่าดีวีดีที่มีขนาดแผ่นเท่ากัน โดยดีวีดีใช้เลเซอร์สีแดงความยาวคลื่น 650 nm โดยในอดีตมีคู่แข่งอย่าง HD DVD หรือ high definition optical disc format war ผลิตโดย โตชิบา และเลิกผลิตเครื่องเล่น HD DVD ไปในเดือนมกราคม พ.ศ. 2548 เนื่องจาก HD DVD ได้รับความนิยมน้อยกว่า[4] และหันมาผลิตเครื่องเล่นจานบลูเรย์แทนตั้งแต่ พ.ศ. 2547[5]
ข้อมูลเบื้องต้น รูปแบบ, การเข้ารหัส ...
จานบลูเรย์สีฟ้า | |
รูปแบบ | High-density optical disc |
การเข้ารหัส | H.262/MPEG-2 Part 2 H.264/MPEG-4 AVC VC-1 |
ความจุ | 25 GB (single-layer) 50 GB (dual-layer) 100/128 GB (BDXL) |
ขนาดบล็อก | 64 KB ECC[1] |
กลไกการอ่าน | 405 nm diode laser |
พัฒนาโดย | Blu-ray Disc Association[2] |
ขนาด | 120 mm (4.7 in) diameter 1.2 mm thickness[3] |
การใช้ | Data storage High-definition video (1080p) High-definition audio Stereoscopic 3D PlayStation 3 games PlayStation 4 games Xbox One games |
ปิด