ฤดูพายุไซโคลนมหาสมุทรอินเดียเหนือ พ.ศ. 2564
From Wikipedia, the free encyclopedia
ฤดูพายุไซโคลนมหาสมุทรอินเดีย พ.ศ. 2564 คือรอบของพายุหมุนเขตร้อนที่เคยมีการก่อตัวในมหาสมุทรอินเดียเหนือในอดีต ซึ่งไม่มีการกำหนดฤดูอย่างเป็นทางการ แต่พายุไซโคลนมีแนวโน้มก่อตัวระหว่างเดือนเมษายนถึงธันวาคม โดยมีอัตราสูงที่สุดตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงพฤศจิกายน
ฤดูพายุไซโคลนมหาสมุทรอินเดียเหนือ พ.ศ. 2564 | |
---|---|
แผนที่สรุปฤดูกาล | |
ขอบเขตฤดูกาล | |
ระบบแรกก่อตัว | 2 เมษายน พ.ศ. 2564 |
ระบบสุดท้ายสลายตัว | 6 ธันวาคม พ.ศ. 2564 |
พายุมีกำลังมากที่สุด | |
ชื่อ | เตาะแต่ |
• ลมแรงสูงสุด | 195 กม./ชม. (120 ไมล์/ชม.) (เฉลี่ย 3 นาที) |
• ความกดอากาศต่ำที่สุด | 950 hPa (มิลลิบาร์) |
สถิติฤดูกาล | |
พายุดีเปรสชัน | 10 ลูก |
พายุดีเปรสชันหมุนเร็ว | 6 ลูก |
พายุไซโคลน | 5 ลูก |
พายุไซโคลนกำลังแรง | 3 ลูก |
พายุไซโคลนกำลังแรงมาก | 2 ลูก |
ผู้เสียชีวิตทั้งหมด | ทั้งหมด 273 คน |
ความเสียหายทั้งหมด | 5.31 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค่าเงิน USD ปี 2021) |
ฤดูพายุไซโคลนมหาสมุทรอินเดียเหนือ 2562, 2563, 2564, 2565, 2566 |
ขอบเขตของบทความนี้จะถูกจำกัดอยู่ในมหาสมุทรอินเดียที่อยู่ในซีกโลกเหนือ ทางทิศตะวันออกของจะงอยแอฟริกาและทางทิศตะวันตกของคาบสมุทรมลายู โดยมีสองทะเลหลักอยู่ในมหาสมุทรอินเดียเหนือ คือ ทะเลอาหรับ ไปทางตะวันตกของอนุทวีปอินเดีย ถูกเรียกอย่างย่อว่า ARB โดยกรมอุตุนิยมวิทยาอินเดีย (IMD); และอ่าวเบงกอล ไปทางตะวันออก เรียกอย่างย่อว่า BOB โดย IMD
ผู้ที่รับผิดชอบอย่างเป็นทางการในแอ่งนี้ตามศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาค คือ กรมอุตุนิยมวิทยาอินเดีย (IMD) ขณะที่ศูนย์ร่วมการเตือนภัยไต้ฝุ่นจะออกคำเตือนอย่างไม่เป็นทางการในภูมิภาคนี้ โดยเฉลี่ยแล้วแอ่งนี้จะมีพายุก่อตัว 4-6 ลูกในทุกฤดูกาล[1][2]