ศารทาปีฐ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ศารทาปีฐ หรือ ศารทาบิฐ (อูรดู: شاردا پیٹھ, กัศมีร์: شاردا پیٖٹھ (แนสแทอ์ลีก), शारदा पीठ (เทวนาครี), 𑆯𑆳𑆫𑆢𑆳 𑆥𑆵𑆜 (ศารทา)) เป็นซากปรักหักพังของโบสถ์พราหมณ์และวิทยาลัยโบราณ ตั้งอยู่ในอาฌาดจัมมูและกัศมีร์ ประเทศปากีสถาน ในช่างศตวรรษที่ 6 ถึง 12 ที่นี่เคยเป็นศูนย์กลางการศึกษากึ่งเทวาลัยที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในอนุทวีปอินเดีย รวมถึงมีส่วนสำคัญต่ออักษรศารทาในอินเดียเหนือ
ศารทา | |
---|---|
| |
ซากของศารทาปีฐ | |
ศาสนา | |
ศาสนา | ศาสนาฮินดู |
เขต | นีลุม |
ภูมิภาค | กัศมีร์ |
เทพ | พระนางสารทา |
ที่ตั้ง | |
ที่ตั้ง | ศารทา |
ประเทศ | ประเทศปากีสถาน |
ดินแดน | อาฌาดจัมมูและกัศมีร์ |
พิกัดภูมิศาสตร์ | 34°47′31″N 74°11′24″E |
สถาปัตยกรรม | |
รูปแบบ | กัศมีร์[1][2] |
ลักษณะจำเพาะ | |
ความกว้าง | 22 ฟุต (6.7 เมตร) |
ความสูงสูงสุด | 16 ฟุต (4.9 เมตร) |
พื้นที่ทั้งหมด | 4 กานัล (0.5 เอเคอร์)[3] |
ศารทาปีฐเป็นหนึ่งในมหาศักติปีฐ เทวสถานศักติที่มีความสำคัญ 18 แห่ง ศาสนิกชนฮินดูเชื่อว่าที่นี่เป็นที่ประดิษฐานพระหัตถ์ขวาของพระแม่สตีที่ร่วงหล่นลงมาบนโลก ศารทาปีฐเป็นหนึ่งในสามเทวสถานสำคัญที่จาริกของกัศมีรีปัณฑิต อีกสองแห่งคือมารตัณฑสูรยมนเทียร และ อมรนาถมนเทียร[4]
ศารทาปีฐตั้งอยู่ราว 150 กิโลเมตร (93 ไมล์) จากเมืองมุซัฟฟาราบาด[5] เมืองหลวงของเขตปกครองอาฌาดกัศมีร์ของปากีสถาน และ 130 กิโลเมตร (81 ไมล์) จากเมืองศรีนคร เมืองหลวงของชัมมูและกัศมีร์ของอินเดีย[6] และห่างไป 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์) จากเส้นพรมแดนปกครองของสองประเทศ ปีฐตั้งอยู่ราว 1,981 เมตร (6,499 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล[7] ริมแม่น้ำนีลุม ในหมู่บ้านศารทา กลางหุบเขาหรมุข[8] เขาที่ซึ่งกัศมีรีปัณฑิตเชื่อว่าเป็นวิมานของพระศิวะ[9][10]