สงครามที่ราบภาคกลาง
From Wikipedia, the free encyclopedia
สงครามที่ราบภาคกลาง (จีนตัวเต็ม: 中原大戰; จีนตัวย่อ: 中原大战; พินอิน: Zhōngyúan Dàzhàn) เป็นการทัพทางทหารที่เกิดขึ้นหลายครั้งตั้งแต่ ค.ศ. 1929 ถึง ค.ศ. 1930 ซึ่งก่อตัวเป็นสงครามกลางเมืองในประเทศจีนระหว่างฝ่ายรัฐบาลชาตินิยมกั๋วหมินตั่งในหนานจิงที่นำโดยเจียง ไคเชก กับผู้นำทหารตามภูมิภาคต่าง ๆ และขุนศึกที่เคยเป็นพันธมิตรกับเจียง ไคเชก
สงครามที่ราบภาคกลาง | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ สมัยขุนศึก | |||||||
แผนที่แสดงการนิยามถึงที่ราบภาคกลางหรือจง-ยฺเหวียน | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
รัฐบาลจีนชาตินิยม สนับสนุนโดย: เยอรมนี[3] เชโกสโลวาเกีย[3] ญี่ปุ่น[3] |
แนวร่วมขุนศึกของหยาน ซีชาน, เฟิง ยฺวี่เสียง และหลี่ จงเหริน ฝ่ายย่อย: กองทัพของจาง ฟาขุย[2] กองทัพถัง เชิงจี้[4] | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
เจียง ไคเชก หาน ฟู่จู่ หลิว จี้ หู จงหนาน เฉิน เฉิง ทัง เอิ้นป๋อ หม่า หงขุย หม่า ปู้ฟาง มัคส์ เบาเออร์[5] จาง เสฺวเหลียง (ตั้งแต่กันยายน ค.ศ. 1930) |
หยาน ซีชาน เฟิง ยฺวี่เสียง หลี่ จงเหริน ไป้ ช่งฉี่ ฟู่ จั้วอี้ จาง ฟาขุย[2] ถัง เชิงจี้[4] | ||||||
หน่วยที่เกี่ยวข้อง | |||||||
กองทัพปฏิวัติแห่งชาติ |
แนวร่วมขุนศึก | ||||||
กำลัง | |||||||
กองทัพเจียง: 240,000+ (ค.ศ. 1929)[7] 295,000 (ค.ศ. 1930)[8] ขุนศึกพันธมิตร: ป. 100,000[9] กองทัพตะวันออกเฉียงเหนือ: 409,000 (ค.ศ. 1930)[9] |
ป. 650,000 (ค.ศ. 1929)[7] ป. 700,000 (ค.ศ. 1930)[8] | ||||||
ความสูญเสีย | |||||||
เสียชีวิต 30,000 นาย บาดเจ็บ 60,000 นาย (รัฐบาลชาตินิยมกล่าวอ้าง)[10] 150,000 นาย (การประมาณการสมัยใหม่)[10] | 150,000 นาย (ฝ่ายชาตินิยมกล่าวอ้าง)[10] | ||||||
เกิดความสูญเสียต่อพลเรือนเป็นจำนวนมาก[10] |
ภายหลังการกรีธาทัพขึ้นเหนือจบลงเมื่อ ค.ศ. 1928 หยาน ซีชาน, เฟิง ยฺวี่เสียง, หลี่ จงเหริน และจาง ฟาขุย ได้ยุติความสัมพันธ์กับเจียงลงหลังจากการประชุมปลดอาวุธใน ค.ศ. 1929 และร่วมกันก่อตั้งแนวร่วมต่อต้านเจียงเพื่อท้าทายความชอบธรรมของรัฐบาลหนานจิงอย่างเปิดเผย สงครามครั้งนับเป็นความขัดแย้งที่ใหญ่ที่สุดในสมัยขุนศึก โดยขอบเขตของสงครามกินพื้นที่มณฑลเหอหนาน มณฑลชานตง มณฑลอานฮุย และพื้นที่อื่น ๆ ของที่ราบภาคกลางของประเทศจีน ซึ่งรัฐบาลหนานจิงมีกำลังพลประมาณ 300,000 นาย ส่วนแนวร่วมขุนศึกมีกำลังพลราว 700,000 นายด้วยกัน[11]