อายะฮ์
From Wikipedia, the free encyclopedia
อายะฮ์ (อาหรับ: آيَة, อักษรโรมัน: ʾĀyah; พหุพจน์: آيَات อายาต) เป็น "โองการ" ที่สามารถรวมกันให้เกิดซูเราะฮ์ (บท) ในอัลกุรอานและมักกำกับด้วยหมายเลข ในอรรถกถาอัลกุรอานหมายถึง "หลักฐาน" "สัญญาณ" หรือ "ปาฏิหาริย์" และในศาสนาอิสลามมักอิงถึงสิ่งอื่นนอกจากอัลกุรอาน เช่น ข้อบังคับทางศาสนา (อายะฮ์ ตักลีฟียะฮ์) หรือปรากฏการณ์จักรวาล (อายะฮ์ ตักวีนียะฮ์)[1] ดังตัวอย่างในบางโองการ:
تِلْكَ آيَاتُ ٱللَّٰهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِٱلْحَقِّۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍۭ بَعْدَ ٱللَّٰهِ وَآيَاتِهِۦ يُؤْمِنُونَ
"นั่นคือสัญญาณต่าง ๆ ของอัลลอฮฺ ซึ่งเราได้สาธยายสัญญาณเหล่านั้นแก่เจ้าด้วยความจริง ดังนั้น ด้วยคำบอกเล่าอันใดเล่า หลังจากอัลลอฮฺ และสัญญาณต่าง ๆ ของพระองค์ที่พวกเขาจะศรัทธากัน?"