เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน
From Wikipedia, the free encyclopedia
มองโกเลียใน[7] หรือ เน่ย์เหมิงกู่[7] (จีน: 内蒙古; พินอิน: Nèi Měnggǔ; มองโกเลีย: ᠥᠪᠥᠷᠮᠣᠩᠭᠣᠯ, Öbür Monggol, ซีริลลิกมองโกเลีย: Өвөр Монгол) หรือชื่ออย่างเป็นทางการ เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน[8] เป็นเขตปกครองตนเองแห่งหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ทางทิศเหนือติดต่อกับประเทศมองโกเลีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนใหญ่ของพรมแดนของจีนที่ติดกับมองโกเลีย (ติดกับจังหวัดดอร์โนโกวิ จังหวัดซือบาตาร์ จังหวัดเอิมเนอโกวิ จังหวัดบายันฮองกอร์ จังหวัดโกวิ-อัลไต และจังหวัดดอร์นอดของมองโกเลีย) ระยะทางของพรมแดนจีน–มองโกเลียที่เหลือเป็นอาณาเขตทางทิศเหนือของเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์และมณฑลกานซู่ นอกจากนี้ มองโกเลียในยังติดต่อกับประเทศรัสเซีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนน้อยของพรมแดนของจีนที่ติดกับประเทศรัสเซีย (ติดกับดินแดนซาไบคัลสกีของรัสเซีย) เมืองหลวงของมองโกเลียใน คือ โฮฮอต
เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน | |
---|---|
เขตปกครองตนเอง | |
การถอดเสียงอักษรต่าง ๆ | |
• จีน | 内蒙古自治区 (Nèiménggǔ zìzhìqū) |
• อักษรย่อ | NM / 蒙 (Méng) |
• มองโกเลีย | Öbür Monggol |
แผนที่แสดงที่ตั้งของมองโกเลียใน | |
พิกัด: 44°N 113°E | |
ตั้งชื่อจาก | เน่ย์ (内, nèi) - "ใน" เหมิงกู่ (蒙古, ménggǔ) - "มองโกเลีย" |
เมืองหลวง | โฮฮอต |
เมืองใหญ่สุด | เปาโถว |
เขตการปกครอง | 12 จังหวัด, 101 เทศมณฑล, 1425 ตำบล |
การปกครอง | |
• เลขาธิการพรรค | ฉือ ไท่เฟิง (石泰峰) |
• ผู้ว่าการ | ปู้ เสี่ยวหลิน (布小林) |
พื้นที่[1] | |
• ทั้งหมด | 1,183,000 ตร.กม. (457,000 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 3 |
ความสูงจุดสูงสุด | 3,556 เมตร (11,667 ฟุต) |
ประชากร (ค.ศ. 2010)[2] | |
• ทั้งหมด | 24,706,321 คน |
• ประมาณ (31 ธันวาคม ค.ศ. 2014)[3] | 25,050,000 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 23 |
• ความหนาแน่น | 20.2 คน/ตร.กม. (52 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 28 |
ประชากรศาสตร์ | |
• กลุ่มชาติพันธุ์ | ฮั่น - 79% มองโกล - 17% แมนจู - 2% หุย - 0.9% ดาอูร์ - 0.3% |
• ภาษาและภาษาถิ่น | จีนกลาง (ทางการ),[4] มองโกเลีย (ทางการ), Oirat, บูร์ยัต, Dagur, เอเวนค์, จิ้น |
รหัส ISO 3166 | CN-NM |
GDP (ค.ศ. 2018[5]) | 1.78 ล้านล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 21) |
- ต่อหัว | 68,302 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 9) |
HDI (ค.ศ. 2018) | 0.774[6] สูง · อันดับที่ 8 |
เว็บไซต์ | http://www.nmg.gov.cn (อักษรจีนตัวย่อ) |
เขตปกครองตนเองมองโกเลียในก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1947 โดยรวมมณฑลของสาธารณรัฐจีนในอดีต ได้แก่ มณฑลซุยหย่วน มณฑลชาร์ฮาร์ มณฑลเร่อเหอ มณฑลเหลียวเป่ย์ และมณฑลซิงอาน รวมถึงส่วนเหนือของมณฑลกานซู่ และเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ย
พื้นที่ของมองโกเลียในใหญ่เป็นอันดับที่ 3 เมื่อเทียบกับทุก ๆ เขตปกครองระดับมณฑลของจีน โดยมีพื้นที่ประมาณ 1,183,000 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 12 ของพื้นที่พื้นดินทั้งหมดของจีน เนื่องจากมองโกเลียในมีลักษณะพื้นที่แคบยาวพาดตามชายแดนภาคเหนือของจีน จึงแบ่งเขตทางภูมิศาสตร์ออกเป็นเขตตะวันออกและเขตตะวันตก เขตตะวันออกมักจะรวมอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน (แมนจูเรียในอดีต) ส่วนเขตตะวันตกจะรวมอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 ของจีน มองโกเลียในมีประชากร 24,706,321 คน คิดเป็นร้อยละ 1.84 ของประชากรทั้งหมดของจีนแผ่นดินใหญ่ เป็นเขตปกครองระดับมณฑลที่มีจำนวนประชากรมากเป็นอันดับที่ 23 ของจีน[9] ประชากรส่วนใหญ่ของมองโกเลียในเป็นชาวฮั่น ตามด้วยชาวมองโกลซึ่งมีจำนวนน้อยกว่า แต่ก็มีมากถึง 5 ล้านคน (ค.ศ. 2019) ซึ่งเป็นกลุ่มประชากรมองโกลที่ใหญ่ที่สุดในโลก และใหญ่กว่าชาวมองโกลในประเทศมองโกเลีย
มองโกเลียในเป็นหนึ่งในเขตปกครองระดับมณฑลของจีนที่ได้รับการพัฒนาทางเศรษฐกิจ โดยมีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวต่อปีใกล้เคียง 13,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2019) ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 5 ของประเทศ ภาษาทางการที่ใช้ ได้แก่ ภาษาจีนกลาง และภาษามองโกเลีย โดยตัวอักษรที่ใช้เขียนภาษามองโกเลีย คือ อักษรมองโกเลียดั้งเดิม แต่ในประเทศมองโกเลียจะใช้อักษรซีริลลิกมองโกเลียในการเขียน