โซล
From Wikipedia, the free encyclopedia
โซล (เกาหลี: 서울; อาร์อาร์: Seoul; เอ็มอาร์: Sŏul; การออกเสียงภาษาเกาหลี [sʌ.ul]( ฟังเสียง) ซออุล) ชื่ออย่างเป็นทางการ นครพิเศษโซล เป็นเมืองหลวงและมหานครที่ใหญ่ที่สุดของประเทศเกาหลีใต้ มีประชากรประมาณ 10 ล้านคน และยังเป็นศูนย์กลางของเขตเมืองหลวงและปริมณฑล โดยมีประชากรประมาณ 25 ล้านคน[4] ซึ่งเป็นบริเวณที่อยู่อาศัยซึ่งประกอบด้วยมหานครอินช็อนและจังหวัดคย็องกี เกือบหนึ่งในสี่ของประชากรชาวเกาหลีใต้อาศัยอยู่ในโซลและชาวต่างชาติอีกประมาณ 275,000 คน[5] โซลได้รับการจัดอันดับให้เป็นเมืองเศรษฐกิจอันดับสี่ของโลกรองจาก โตเกียว นิวยอร์ก และ ลอสแอนเจลิส
โซล 서울 | |
---|---|
นครพิเศษโซล 서울특별시 | |
การถอดเสียงภาษาเกาหลี | |
• ฮันกึล | 서울특별시 |
• ฮันจา | 서울特別市[1] |
• การถอดเป็นอักษรโรมันฉบับปรับปรุง | Seoul Teukbyeolsi |
• แมกคูน-ไรซ์ชาวเออร์ | Sŏul T'ŭkpyŏlsi |
บนลงล่างและซ้ายไปขวา: สะพานซ็องชัน, พระราชวังท็อกซู, เขตคังนัม, โซลยามค่ำคืน, ตลาดคย็องดง, คลองช็องกเยช็อน, พระราชวังคย็องบก | |
แผนที่ของประเทศเกาหลีใต้เน้นโซล | |
พิกัด: 37°33′N 126°59′E | |
ประเทศ | เกาหลีใต้ |
ภูมิภาค | ซูโดกว็อน (เขตเมืองหลวงและปริมณฑล) |
เขต | 25
|
การปกครอง | |
• ประเภท | รัฐบาลนครพิเศษโซล |
• นายกเทศมนตรี | โอ เซ-ฮุน |
พื้นที่[2] | |
• นครพิเศษ | 605.25 ตร.กม. (233.69 ตร.ไมล์) |
ประชากร | |
• นครพิเศษ | 10,006,968 คน |
• ความหนาแน่น | 16,492 คน/ตร.กม. (42,710 คน/ตร.ไมล์) |
• รวมปริมณฑล | 25,425,184 คน |
• ภาษาถิ่น | โซล |
เดมะนิม | โซลไลต์, ซออุล ซี-มิน |
ดอกไม้ | ฟอร์ซิเทีย |
ต้นไม้ | แปะก๊วย |
นก | นกกางเขน |
เว็บไซต์ | seoul.go.kr |
โซลมีสถานะเป็นเมืองหลวงมาตั้งแต่สมัยโบราณในยุคของ อาณาจักรแพ็กเจ ราชวงศ์โชซ็อน จักรวรรดิเกาหลี และ โครยอ (ในฐานะเมืองหลวงอันดับสอง) กรุงโซลมีประวัติความเป็นมายาวนานกว่าสองพันปี ก่อตั้งเมื่อ 18 ปีก่อนคริสตกาลโดยอาณาจักรแพ็กเจ หนึ่งในสามราชอาณาจักรเกาหลี ต่อมา เมืองนี้ถูกกำหนดให้เป็นเมืองหลวงของเกาหลีโดยราชวงศ์โชซ็อน กรุงโซลตั้งอยู่บริเวณภูมิประเทศที่เป็นภูเขาและเนินเขา โดยมีภูเขาพุกฮันซานตั้งอยู่ทางตอนเหนือ เขตเมืองหลวงและปริมณฑลเป็นที่ตั้งของแหล่งมรดกโลกจำนวนห้าแห่ง ได้แก่ พระราชวังชังด็อก ป้อมฮวาซ็อง ศาลเจ้าชงมโย นัมฮันซันซ็อง และ สุสานหลวงราชวงศ์โชซ็อน[6] กรุงโซลยังเป็นที่ตั้งของสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ที่มีชื่อเสียงมากมาย เช่น หอคอยเอ็นโซล อาคาร 63 ลอตเตเวิลด์ทาวเวอร์ ทงแดมุนดีไซน์พลาซา และ ลอตเต้เวิลด์
โซลได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในเมืองที่น่าอยู่ที่สุดในทวีปเอเชียในแง่คุณภาพชีวิตประชากร ด้วยอัตราจีดีพีเฉลี่ยต่อคนสูงถึง 40,000 ดอลลาร์ โซลเป็นศูนย์กลางทางเทคโนโลยีที่สำคัญในประเทศโดยเป็นที่ตั้งของเขตคังนัมและเมืองแห่งสื่อดิจิทัล[7] รวมถึงสำนักงานใหญ่ของบริษัทชั้นนำกว่า 15 แห่งโดยฟอร์จูนโกลบอล 500 (บริษัทชั้นนำ 500 อันดับแรกของโลก) รวมถึง ซัมซุง แอลจี และ ฮุนได กรุงโซลอยู่ในอันดับที่เจ็ดตามดัชนีเมืองมหาอำนาจระดับโลก (Global Power City Index) และ ดัชนีการแข่งขันทางด้านการเงิน (Global Financial Centers Index) โซลเป็นเมืองที่มีอิทธิพลอย่างสูงต่อกิจการระดับโลกในฐานะที่เป็นหนึ่งในห้าสถานที่จัดการประชุมชั้นนำระดับโลก โซลเคยเป็นเจ้าภาพเอเชียนเกมส์ 1986, โอลิมปิกฤดูร้อน 1988, ฟุตบอลโลก 2002 และการประชุมสุดยอด จี-20 2010 โซลได้ชื่อว่าเป็นเมืองแห่งการออกแบบในปี 2010 โดยสมาคมออกแบบอุตสาหกรรมนานาชาติ และเป็นศูนย์รวมของวัฒนธรรมประชานิยมสมัยใหม่ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของกระแสเกาหลีในศตวรรษที่ 21
สถานีรถไฟโซลเป็นสถานีปลายทางหลักของรถไฟความเร็วสูงเคทีเอ๊กซ์และสถานีรถไฟใต้ดินโซลยังเป็นสถานีที่มีผู้ใช้งานมากเป็นอับดับที่สองของโลกโดยมีลักษณะเป็นสายวงรอบที่ยาวที่สุดและและมีเส้นทางรถไฟไต้ดินจนสุดสายที่ยาวเป็นอับดับที่สองของโลก โซลนั้นได้รวมระบบขนส่งมวลชนเข้ากับเมืองอินช็อนและจังหวัดคย็องกี โดยสามารถให้ผู้โดยสารสามารถใช้บริการรถโดยสารประจำทางหรือรถไฟไต้ดินได้อย่างอิสระโดยใช้บัตรที-มันนี่และเชื่อมต่อโดยทางเอเร็กซ์เพื่อไปยังท่าอากาศยานนานาชาติอินช็อน ซึ่งถูกจัดเป็นสนามบินยอดเยี่ยมตั้งแต่ปี 2005 โดยสภาการท่าอากาศยานนานาชาติ