ชายแดนมาเลเซีย–ไทย
ชายแดนระหว่างประเทศ / From Wikipedia, the free encyclopedia
พรมแดนมาเลเซีย–ไทย มีทั้งชายแดนระหว่างประเทศทั้งบนบกผ่านคาบสมุทรมลายู และทางน้ำทางช่องแคบมะละกา รวมไปถึง อ่าวไทย/ทะเลจีนใต้ มาเลเซียทอดตัวอยู่ทางตอนใต้ของ ประเทศไทย มีแม่น้ำโก-ลกเป็นพรมแดนระหว่างประเทศ ที่มีความยาวประมาณ 95 กิโลเมตรกั้นประเทศไทยและมาเลเซีย โดยประเทศไทยอยู่ทางเหนือ และประเทศมาเลเซียอยู่ทางใต้
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
บทความนี้ต้องการการจัดหน้า จัดหมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือเก็บกวาดเนื้อหา ให้มีคุณภาพดีขึ้น คุณสามารถปรับปรุงแก้ไขบทความนี้ได้ และนำป้ายออก พิจารณาใช้ป้ายข้อความอื่นเพื่อชี้ชัดข้อบกพร่อง |
ชายแดนมาเลเซีย–ไทย | |
---|---|
แนวกำแพงกั้นพรมแดนระหว่างไทยและมาเลเซีย บริเวณด่านปาดังเบซาร์ ระหว่างอำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา และรัฐปะลิส ประเทศมาเลเซีย | |
ข้อมูลจำเพาะ | |
พรมแดนระหว่าง | ไทย มาเลเซีย |
ความยาว | 647 กิโลเมตร |
ประวัติ | |
มีผลตั้งแต่ | 10 มีนาคม พ.ศ. 2452 การปักปันเขตแดนร่วมกับอังกฤษ |
พรมแดนปัจจุบัน | พ.ศ. 2452 |
สนธิสัญญา | • สนธิสัญญาสยาม-อังกฤษ ฉบับลงวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2452 |
พรมแดนระหว่างประเทศนี้ได้ใช้ร่วมกันมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2452[1] ระหว่างไทย (ซึ่งในตอนนั้นมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่าสยาม) กับอังกฤษซึ่งเริ่มเข้ามามีบทบาทในตอนเหนือของมาเลเซีย ซึ่งก็คือ เกอดะฮ์ (ไทรบุรี) กลันตัน ปะลิส และตรังกานูในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในสมัยก่อนทั้งสี่รัฐนี้เคยอยู่ภายใต้การปกครองของสยามมาก่อน และเป็นรัฐพรมแดนระหว่างประเทศของมาเลเซีย ซึ่งได้แก่ (เรียงจากตะวันตกไปตะวันออก) ปะลิส เกอดะฮ์ เประ และกลันตัน กับ 4 จังหวัดพรมแดนระหว่างประเทศของไทย (เรียงจากตะวันตกไปตะวันออก) คือ จังหวัดสตูล จังหวัดสงขลา จังหวัดยะลา และจังหวัดนราธิวาส