Makaralı teyp
From Wikipedia, the free encyclopedia
Makaralı teyp, açık makara kaydı veya reel-to-reel olarak da bilinen kayıt bandının makaralar arasında işlenen manyetik bant cihazı. Kullanıma hazırlanmak için bandı içeren tedarik makarası (veya besleme makarası) bir mil veya göbek üzerine yerleştirilir. Bandın ucu makaradan manuel olarak çekilir, mekanik kılavuzlardan ve bant kafası düzeneği üzerinden geçirilir ve başlangıçta boş olan ikinci sarma makarasının göbeğine sürtünme yoluyla bağlanır.
Makaralı teypler, saniyede 3+3⁄4, 7+1⁄2, 15 veya 30 inç (9.525, 19.05, 38.10 veya 76.20 cm/s) hızla dönen çeyrek, yarım, 1 veya 2 inç (6,35, 12,70, 25,40 veya 50,80 mm) genişliğinde bantlar kullanır. Ev kullanımı için makaralı teypler neredeyse her zaman çeyrek inç (6,35 mm) veya daha dar bantlar kullanırdı ve saniyede 1+7⁄8 inç (4,762 cm) gibi yavaş dönme hızı sunardı. Makara bantları, saniyede 1+7⁄8 inç (4.8 cm/s) hızla hareket eden 0,15 inç (3,8 mm) genişliğinde bantlı kompakt kasetin geliştirilmesinden önce geldi. Aynı ses sinyalini daha geniş bant üzerine yazarak, makaralı sistemler, çok daha büyük bantlar pahasına çok daha yüksek ses kalitesi sağlar. Bazı sorunlara ve genel olarak daha pahalı medyaya rağmen, 1940'ların başında geliştirilen makaralı sistemler, 1980'lere kadar müzik tutkunları ortamlarında popülerliğini korudu ve 21. yüzyılda yeniden uzman bir niş oluşturdu.
Studer, Stellavox, Tascam ve Denon, 1990'larda makaradan makaraya kayıt cihazları üretti, ancak 2017 itibarıyla yalnızca Mechlabor analog makara kayıt cihazları üretmeye devam ediyor.[1] 2020 itibarıyla, manyetik kayıt bandı üreten iki şirket vardı: York, Pennsylvania'daki ATR Services ve Fransa'nın Avranches kentindeki Recording the Masters.[2]
Makaralı teyp, ana bilgisayarlarda ve video bant kaydedicilerde veri depolamak için ilk bant sürücülerinde kullanıldı. 1950'lerin başındaki hidrojen bombası testinden başlayarak analitik cihazlardan gelen veri sinyallerini kaydetmek için manyetik bant da kullanıldı.