Планшэтны камп’ютар
From Wikipedia, the free encyclopedia
Планшэтны камп’ютар (скарочана планшэт) — гэта мабільная прылада, як правіла, з мабільнай аперацыйнай сістэмай і сэнсарным экранам, а таксама акумулятарнай батарэяй у адным тонкім і плоскім корпусе. Планшэты робяць тое ж самае, што і іншыя персанальныя камп’ютары, але не маюць некаторых магчымасцей уводу/вываду. Планшэты ў значнай ступені нагадваюць сучасныя смартфоны, аднак адрозненне ў тым, што планшэты адносна большыя за смартфоны, з экранамі 18 см або больш па дыяганалі, і могуць не падтрымліваць доступ да сотавай сеткі . У адрозненне ад ноўтбукаў планшэты, як і смартфоны, звычайна працуюць пад кіраваннем мабільных аперацыйных сістэм.
Сэнсарны экран кіруецца жэстамі, якія выконваюць пальцам або стылусам замест мышы, сэнсарнай панэлі і клавіятуры настольных камп’ютараў. Планшэты можна класіфікаваць па наяўнасці і вонкавым выглядзе фізічных клавіятур. Большасць планшэтаў не маюць фізічных клавіятур: тэкст уводзіцца з дапамогай віртуальнай клавіятуры, паказанай на сэнсарным экране. Каб кампенсаваць адсутнасць фізічнай клавіятуры, планшэт можна падключыць да незалежнай фізічнай клавіятуры праз Bluetooth або USB. Таксама існуюць планшэты з фізічнымі клавіятурамі, якія можна скласці або аддзяліць.
Ідэя планшэта была прапанавана ў сярэдзіне 20-га стагоддзя: Стэнлі Кубрык адлюстраваў выдуманыя планшэты ў навукова-фантастычным фільме 1968 года «Касмічная адысея 2001 года». У 2010 годзе Apple выпусціла iPad — першы планшэт масавага рынку, які дасягнуў шырокай папулярнасці. Пасля гэтага планшэты хутка распаўсюдзіліся і неўзабаве сталі шырока выкарыстоўвацца для асабістых, адукацыйных і працоўных задач. Планшэтны камп’ютар выкарыстоўваюць для прагляду прэзентацый, чытання электронных кніг, прагляду фільмаў, абмену фатаграфіямі і г.д.[1] Па стане на 2018 год ва ўсім свеце налічвалася 1,28 мільярда карыстальнікаў планшэтаў.[2] Станам на 2021 год Apple займае самую вялікую долю рынку вытворцаў (38,0 %), далей ідуць Samsung (15,9 %) і Lenovo (10,0 %).[3]