بیل کلینتون
چهل و دومین رئیسجمهور ایالات متحدهٔ آمریکا / From Wikipedia, the free encyclopedia
ویلیام جفرسون «بیل» کلینتون (به انگلیسی: William Jefferson Clinton) با نام اصلی ویلیام جفرسون بلایت سوم (به انگلیسی: William Jefferson Blythe III) (زاده ۱۹ اوت ۱۹۴۶) چهل و دومین رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱ بود. وی پیش از ریاست جمهوری، به عنوان فرماندار آرکانزاس (۱۹۷۹–۱۹۸۱ و ۱۹۸۳–۱۹۹۲) و دادستان کل آرکانزاس (۱۹۷۷–۱۹۷۹) خدمت میکرد. کلینتون به عنوان یک دموکرات نو شناخته میشد و بسیاری از سیاستهای او منعکس کننده فلسفه سیاسی «راه سوم» میانهرو بود. وی شوهر وزیر امور خارجه سابق، سناتور سابق ایالات متحده و دو بار نامزد ریاست جمهوری هیلاری کلینتون است.
بیل کلینتون | |
---|---|
چهلودومین رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا | |
دوره مسئولیت ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳ – ۲۰ ژانویه ۲۰۰۱ | |
معاون رئیسجمهور | ال گور |
پس از | جورج هربرت واکر بوش |
پیش از | جرج دابلیو بوش |
چهلمین و چهلودومین فرماندار آرکانزاس | |
دوره مسئولیت ۱۱ ژانویه ۱۹۸۳ – ۱۲ دسامبر ۱۹۹۲ | |
پس از | فرانک دی وایت |
پیش از | جیم گای تاکر |
دوره مسئولیت ۹ ژانویه ۱۹۷۹ – ۱۹ ژانویه ۱۹۸۱ | |
معاون | جو پرسل |
پس از | جو پرسل (سرپرست) |
پیش از | فرانک دی وایت |
رئیس انجمن ملی فرمانداران | |
دوره مسئولیت ۲۶ اوت ۱۹۸۶ – ۲۸ ژوئیه ۱۹۸۷ | |
قائممقام | جان سنونو |
پس از | لامر الکساندر |
پیش از | جان سنونو |
پنجاهمین دادستان کل آرکانزاس | |
دوره مسئولیت ۳ ژانویه ۱۹۷۷ – ۹ ژانویه ۱۹۷۹ | |
فرماندار |
|
پس از | جیم گای تاکر |
پیش از | استیو کلارک |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ویلیام جفرسون بلایت سوم ۱۹ اوت ۱۹۴۶ (۷۷ سال) هوپ، آرکانزاس، ایالات متحده آمریکا |
ملیت | ایالات متحده آمریکا |
حزب سیاسی | دموکرات |
همسر(ان) | هیلاری رودهام کلینتون |
فرزندان | چلسی کلینتون |
تحصیلات | دانشگاه جرجتاون (بیاس) کالج دانشگاه آکسفورد دانشگاه ییل (جیدی) |
پیشه | سیاستمدار |
تخصص | وکالت |
جایزهها | نشان افتخار آزادی رئیسجمهوری |
امضا | |
وبگاه |
کلینتون در آرکانزاس متولد و بزرگ شد و در دانشگاه جورجتاون،[1] کالج دانشگاه آکسفورد و دانشکده حقوق ییل تحصیل کرد. وی با هیلاری رودهام در ییل ملاقات کرد و آنها در سال ۱۹۷۵ ازدواج کردند. کلینتون پس از فارغالتحصیلی از دانشکده حقوق به آرکانزاس بازگشت و در انتخابات بعنوان دادستان کل آرکانزاس پیروز شد و پس از آن نیز دو دوره غیر متوالی برای فرمانداری آرکانزاس پیروز شد. وی به عنوان فرماندار، سیستم آموزش و پرورش ایالت را تعمیرات اساسی کرد و به عنوان رئیس انجمن فرمانداران ملی فعالیت کرد. کلینتون در سال ۱۹۹۲ با غلبه بر رئیسجمهور وقت از حزب جمهوریخواه؛ جورج هربرت واکر بوش به عنوان رئیسجمهور انتخاب شد. وی در ۴۶ سالگی پس از تئودور روزولت و جان اف. کندی سومین رئیسجمهور جوان تاریخ کشور شد. کلینتون رئیسجمهور دورانی بود که طولانیترین دوره رشد اقتصادی در حال صلح بهشمار میآید. وی قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نَفتا) و قانون کنترل جرایم خشن و اجرای قانون را امضا کرد، اما نتوانست طرح خود را برای اصلاحات بهداشت ملی تصویب کند. در انتخابات سال ۱۹۹۴، حزب جمهوریخواه برای اولین بار پس از ۴۰ سال کنترل کنگره را به دست گرفت. در سال ۱۹۹۶، کلینتون به اولین دموکرات پس از فرانکلین روزولت تبدیل شد، که برای دور دوم انتخاب شد. او روث بیدر گینزبرگ و استیون برایر را به دادگاه عالی ایالات متحده آمریکا منصوب کرد. در طول سه سال آخر ریاست جمهوری کلینتون، دفتر بودجه کنگره گزارش مازاد بودجه را داد- برای اولین بار از سال ۱۹۶۹. در سیاست خارجی، کلینتون دستور مداخله نظامی ایالات متحده در جنگهای بوسنی و کوزوو را صادر کرد، توافقنامه صلح دیتون را امضا کرد، در اجلاس توافقنامه اسلو اول و پیمان کمپ دیوید ۲ برای پیشبرد روند صلح اسرائیل و فلسطین شرکت کرد و به روند صلح ایرلند شمالی کمک کرد. در سال ۱۹۹۸، مجلس نمایندگان کلینتون را استیضاح کرد و پس از اندرو جانسون، تبدیل به دومین رئیسجمهور در تاریخ ایالات متحده شد، که استیضاح میشود. این استیضاح براساس اتهاماتی بود که کلینتون به منظور پنهان کردن رابطه خود با مانیکا لوینسکی، کارآموز ۲۲ ساله کاخ سفید، مرتکب شهادت دروغ و ممانعت از اجرای عدالت شده بود. وی توسط سنا تبرئه شد و دوره دوم ریاست جمهوری خود را به پایان رساند.
کلینتون با بالاترین میزان تأیید ریاست جمهوری از زمان جنگ جهانی دوم، دفتر خود را ترک کرد و دوره ریاست جمهوری وی در ردههای بالای رتبهبندی تاریخی روسای جمهور ایالات متحده قرار گرفت. با این حال، وی به دلیل رسوائیهای جنسی و دروغهای خود، به ویژه در پی جنبش من هم، مورد انتقادات اساسی قرار گرفتهاست.
پس از ترک دفتر ریاستجمهوری، کلینتون در امور سخنرانی عمومی و فعالیتهای انسانی مشغول شد. وی پایهگذار بنیاد کلینتون است و ریاست آن را بر عهده دارد. این بنیاد به تبلیغ و پرداختن به مسائل جهانی از جمله رفتار و جلوگیری از بیماری ایدز و گرمایش زمین مشغول است. در سال ۲۰۰۴ وی زندگینامهٔ خود را با عنوان «زندگی من» منتشر کرد. در سال ۲۰۰۹، وی به عنوان نماینده ویژه سازمان ملل در هائیتی انتخاب شد و پس از زمینلرزه ۲۰۱۰ هائیتی، با جورج دبلیو بوش همکاری کرد و صندوقی برای کمک به زلزلهزدگان تشکیل داد. علاوه بر این، وی با بازدید از پیونگ یانگ و مذاکره با کیم جونگ ایل، رهبر وقت کره شمالی آزادی دو روزنامهنگار آمریکایی زندانی توسط کره شمالی را تأمین کرد. وی همچنان در سیاستهای حزب دموکرات فعال است و برای مبارزات انتخاباتی همسرش هیلاری در انتخابات ریاست جمهوری در سالهای ۲۰۰۸ و ۲۰۱۶ فعالیت میکرد.