زبان نوشتاری
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان نوشتاری سیستم منظم نمادهای نوشتاری یا نویسهوارههای معنادار است که به حفظ، بازتاب و انتقال زبان گفتاری کمک میکند.
در زبانشناسی، نویسهواره کوچکترین نماد زبان نوشتاریاند که مانند حرف، موجب تمایز معنایی میشود، مثل نمادهای «م»، «:»، و «؟» که هر یک میتوانند معنا را تغییر دهند. حروف الفبا، ارقام، نشانههای نقطهگذاری و اِعرابگذاری (نشانههای سجاوندی)، همگی زیرمجموعهای از نویسهوارهها هستند.[1][2] قسمت عمده زبان نوشتاری را خط (حروف و حرکات) و مابقی را ارقام و علامات تشکیل میدهد.