زبان نوقایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان نوقایی از زبانهای ترکی رایج در کشور روسیه است که در جنوب غرب روسیه و به ویژه در منطقه کاراچای-چرکسیا حدود نود هزار تن گویشور دارد. گویشوران این زبان از تیرههای تاتار هستند و به این زبان که گونهای از زبانهای قپچاق بهشمار میرود تکلم میکنند. خط مورد استفاده برای نگارش این زبان خطوط فارسی و سیریلیک است.
نوقایی | |
---|---|
ногай тили (نوگای تیلی) | |
زبان بومی در | روسیه |
منطقه | قفقاز |
شمار گویشوران | ۹۰٬۰۰۰ (بدون تاریخ) |
زبانهای ترکی
| |
کدهای زبان | |
ایزو ۲–۶۳۹ | nog |
ایزو ۳–۶۳۹ | nog |
زبان نوقایی به گروه زبانهای ترکی میانه تعلق دارد و میتوان آن را در گروه قبچاق، زیرگروه قبچاق-نوقای جای داد. زبان نوقایی بیش از هر زبانی دیگر با زبانهای قرهقالپاقی و قزاقی نزدیکی دارد. نوقایی از نظر تقسیمبندی قبیلهای سه گروه گویشی دارد، یعنی «نوقایی»، «آقنوقایی» و «قرهنوقایی».[1]
زبان ادبی نوقایی از زمان حکومت شوراها به بعد توسعه یافتهاست. کوششهایی که در جهت یک دست کردن زبان نوگای به عمل آمدهاست، رفته رفته اختلاف گویشها را از میان میبرد. در حال حاضر اختلاف عمده میان این گویشها اختلاف آوایی است. واژگان این زبان حاوی عناصر زیاد عربی و فارسی است. واژههای روسی زیادی نیز از قبل یا بعد از انقلاب به این زبان وارد شدهاست. برای امور اداری، قضایی و سایر امور دولتی معمولاً از زبان روسی استفاده میشود.[2] این زبان بهطور قطع در معرض خطر Definitely endangered قرار دارد.[3][4][5][6]