Eivisa, biodiversidade e cultura
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ibiza, biodiversidade e cultura é o nome empregado pola Unesco para rexistrar o 4 de decembro de 1999 un conxunto de bens culturais e naturais como Patrimonio da Humanidade por consideralo un excelente exemplo da interacción entre os ecosistemas costeiros e mariños, e da importancia da historia da illa de Eivisa, especialmente durante a época fenicia, cartaxinesa e renacentista.[1]
Eivisa, biodiversidade e cultura | |
---|---|
Dalt Vila, Eivisa | |
Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
País | España |
Localización | 38°59′N 1°26′L |
Tipo | Mixto |
Criterios | II, III, IV, IX, X |
Inscrición | 1999 (23ª sesión) |
Rexión da UNESCO | Europa e América do Norte |
Identificador | 417 |
As salinas de Eivisa e Formentera marcaron o inicio da unión entre os bens naturais e culturais. As técnicas tradicionais de explotación dende o século VIII a.C. mantiveron o ecosistema cunha gran diversidade vexetal e animal. A calidade do sal depende da calidade da auga, que á súa vez depende en gran medida da función ecolóxica das posidonias.[2]
O antigo comercio do sal marca o valor cultural da acrópole de Dalt Vila. O establecemento Fenicio en sa Caleta é o primeiro precedente do comercio de sal. Os restos do sitio fenicio-púnico de Puig des Molins son testemuñas dos sinais dunha vila moi poboada que posteriormente evolucionou como cidade fortificada e estratéxica na época púnica, romana, islámica e épocas catalás, que culminan coa fortificación renacentista española. En cada época mantivéronse as estruturas anteriores, renovándoas e consolidándoas. A fortificación do século XVI é un antecedente práctico e teórico que se aplicou posteriormente ás fortificacións españolas en América, á vez que constitúe un precedente do modelo de fortificación francés do século XVII.