Quinto Sertorio
From Wikipedia, the free encyclopedia
Quinto Sertorio, orixinalmente Quintus Sertorius, nado preto do 126 a. C. e falecido no outono de 73 a. C.,[1] foi un xeneral e estadista romano que liderou unha grande rebelión contra o Senado romano na Península Ibérica. Fora un membro destacado da facción populista de Lucio Cornelio Cinna e Caio Mario. Durante os últimos anos da guerra civil do 83 a.C. ao 81 a.C., foi enviado para recuperar a Península Ibérica. Cando a súa facción perdeu a guerra, Sertorio foi proscrito polo ditador Lucio Cornelio Sila. Apoiado pola maioría das tribos nativas ibéricas, Sertorio usou hábilmente a guerra irregular para derrotar repetidamente a varios comandantes enviados por Roma para sometelo. Nunca foi derrotado de forma decisiva no campo de batalla e permaneceu como unha espiña no costado do Senado ata o seu asasinato no 73 a.C..
Nome orixinal | (la) Quintus Sertorius |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | c. 123 a. C. Nórcia (pt) |
Morte | Antes de 71 a. C. Osca (en) |
Causa da morte | homicidio |
Gobernador romano | |
Pretor | |
Cuestor | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Roma Antiga |
Actividade | |
Ocupación | político da Roma antiga , militar da Roma antiga |
Período de tempo | República Romana |
Partido político | populares |
Lingua | Lingua latina |
Carreira militar | |
Lealdade | República Romana |
Conflito | Batalha de Arausio (pt) e Guerra Sertoriana (pt) |
Familia | |
Pais | valor descoñecido e valor descoñecido |
Cronoloxía | |
82 a. C. | proscrición |
Premios
|
O famoso biógrafo grego Plutarco dedicoulle a Sertorio unha das súas Vidas paralelas; nela emparella a Sertorio con Eumenes. Como Eumenes, Sertorio foi traizoado polos seus propios homes.[2][3]