Daniel Patrick Moynihan
From Wikipedia, the free encyclopedia
Daniel Patrick Moynihan (16. mars 1927 – 26. mars 2003) var bandarískur stjórnmálamaður og félagsfræðingur. Moynihan starfaði sem ráðgjafi ríkisstjórna repúblíkana og demókrata á sjöunda áratugnum. Moynihan var ráðgjafi í ríkisstjórnum John F. Kennedy og Lyndon B. Johnson, og lék lykilhlutverk í átaki Johnson til að uppræta fátækt, (e. War on Poverty). Hann gekk síðar til liðs við ríkisstjórn Richard Nixon sem sérlegur ráðgjafi forsetans um velferðarmál. Moynihan var sendiherra Bandaríkjanna á Indlandi 1973-1975 og gegndi stöðu sendiherra hjá Sameinuðu Þjóðunum 1975-76.
Daniel Patrick Moynihan | |
---|---|
Öldungadeildarþingmaður fyrir New York | |
Í embætti 3. janúar 1977 – 3. janúar 2001 | |
Forveri | James L. Buckley |
Eftirmaður | Hillary Clinton |
Persónulegar upplýsingar | |
Fæddur | 16. mars 1927 Tulsa, Oklahoma, Bandaríkjunum |
Látinn | 26. mars 2003 (76 ára) Washington, D.C., Bandaríkjunum |
Stjórnmálaflokkur | Demókrataflokkurinn |
Maki | Elizabeth Brennan (g. 1955) |
Háskóli | Tufts-háskóli London School of Economics |
Hann var öldungadeilarþingmaður Demókrataflokksins fyrir New York fylki frá 1977-2001. Moynihan var oft gagnrýninn á stefnu flokksins, velferðarkerfið og tilraunir til að beita ríkisvaldinu til að leysa samfélagsleg vandamál. Þó hann hafi aldrei yfirgefið Demókrataflokkinn telst Moynihan til ný-íhaldsmanna (e. neoconservative).[1]
Moynihan var mikilvirkur fræðimaður. Auk fjölda fræðigreina og skrifaði hann alls 19 bækur, flestar um félagsleg vandamál, sérstaklega fátækt í stórborgum. Hann var prófessor við bæði Cornell- og Harvard háskóla.