Operacja Downfall
kryptonim planu inwazji aliantów na Wyspy Japońskie pod koniec II wojny światowej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Operacja Downfall?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Operacja Downfall – kryptonim niezrealizowanego planu inwazji aliantów (głównie Amerykanów) na Wyspy Japońskie pod koniec II wojny światowej. Planowana operacja została odwołana, gdy Cesarstwo Wielkiej Japonii poddało się po atakach atomowych na Hiroszimę i Nagasaki oraz przystąpieniu Związku Radzieckiego do wojny przeciwko Japonii i jego inwazji na Mandżurię[1]. Operacja Downfall miała składać się z dwóch części pod kryptonimami Olympic i Coronet. Celem operacji Olympic, której rozpoczęcie planowano na listopad 1945 roku, było zdobycie południowej części najbardziej wysuniętej na południe głównej wyspy Japonii, Kiusiu, z wykorzystaniem niedawno zdobytej wyspy Okinawa, która miała służyć jako baza dla sił inwazyjnych. Na początku 1946 roku miała się rozpocząć operacja Coronet, planowana inwazja na równinę Kantō, niedaleko Tokio, na największej japońskiej wyspie Honsiu. Bazy lotnicze na Kiusiu zdobyte podczas operacji Olympic umożliwiłyby bezpośrednie wsparcie powietrzne dla operacji Coronet. Gdyby doszło do tej operacji, byłaby to największa desantowa operacja amfibijna w historii[2].
Plan operacji | |||
Konflikt | |||
---|---|---|---|
Terytorium | |||
Strony konfliktu | |||
| |||
Przyczyny operacji | |||
wojna na Pacyfiku | |||
Cele operacji | |||
zajęcie Wysp Japońskich | |||
Czas operacji |
rozpoczęcie planowane na 1 listopada 1945 | ||
Miejsce operacji | |||
Rezultaty operacji | |||
operacja anulowana po kapitulacji Japonii | |||
|
Geografia Japonii sprawiała, że powyższy plan inwazji był dość oczywisty również dla Japończyków; byli oni w stanie dokładnie przewidzieć posunięcia aliantów i odpowiednio dostosować swój plan obronny, który także był w przygotowaniu: operację Ketsugō. Japończycy przeznaczyli większość swoich sił do obrony Kiusiu, pozostawiając niewiele wojsk w rezerwie na jakiekolwiek późniejsze operacje obronne. Przewidywania dotyczące ofiar planowanej inwazji były bardzo zróżnicowane, ale zawsze niezwykle wysokie. W zależności od stopnia, w jakim japońscy cywile stawiliby opór inwazji, szacunki sięgały nawet milionów ofiar w szeregach aliantów[3].