Tanit
fenicka bogini płodności / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tanit – fenicka bogini płodności, księżyca i wody, czczona przede wszystkim w Kartaginie jako opiekunka miasta.
bogini płodności, księżyca, wody | |||
Występowanie |
religia fenicka | ||
---|---|---|---|
Atrybuty |
gołąb, owoc granatu, ryba, palma | ||
Szczególne miejsce kultu | |||
Odpowiednik |
Juno Caelestis, Dea Caelestis (Rzym) | ||
Rodzina | |||
Mąż | |||
|
Odpowiednik fenickiej Asztarte, której miejsce później przejęła w wierzeniach Fenicjan i Kartagińczyków[1]. Mityczna małżonka Baal Hammona, boga nieba i wegetacji. Jej symbole – gołąb, owoc granatu, ryba, palma, podkreślające charakter bóstwa płodności, umieszczano na stelach i ołtarzach kamiennych. Do Tanit odnoszą się również wyobrażenia odwróconego w dół księżyca połączonego z dyskiem słonecznym, a także otwartej dłoni oraz tzw. „znak Tanit” – wizerunek betyla i przepołowionego dysku słonecznego (podobny do staroegipskiego znaku anch)[2].
Była najpopularniejszą boginią Kartaginy, nie odnaleziono jednak jej rozległego sanktuarium zlokalizowanego pomiędzy wzgórzem Byrsa a wybrzeżem, a zburzonym dopiero na polecenie cesarza Konstantyna w 321 r. n.e.[3]
Przez Greków utożsamiana z Herą; w starożytnym Rzymie znana jako Juno Caelestis[4] lub Dea Caelestis i zaliczana do bóstw „obcych” (peregrina sacra)[5].