ภาษาซูเมอร์
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาซูเมอร์ (อังกฤษ: Sumerian language; ซูเมอร์: 𒅴𒂠) เป็นภาษาของซูเมอร์โบราณ ถือเป็นหนึ่งในภาษาที่เก่าแก่ที่สุด โดยสืบที่มานานสุดอย่างน้อย 3500 ปีก่อนคริสตกาล[1] เชื่อกันว่าภาษานี้เป็นภาษาโดดเดี่ยว และมีผู้พูดในเมโสโปเตเมียโบราณ (มีอีกชื่อว่าพระจันทร์เสี้ยวอันอุดมสมบูรณ์) ซึ่งปัจจุบันอยู่ในประเทศอิรัก
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษาซูเมอร์, ประเทศที่มีการพูด ...
ภาษาซูเมอร์ | |
---|---|
𒅴𒂠 Emegir | |
ภาษาซูเมอร์เขียนด้วยอักษรซูเมอร์ | |
ประเทศที่มีการพูด | ซูเมอร์ และ แอกแคด |
ภูมิภาค | เมโสโปเตเมีย (อิรัก ในปัจจุบัน) |
ยุค | รับรองเมื่อประมาณ 3000 ปีก่อนคริสตกาล เป็นภาษาตายตั้งแต่ประมาณ 2000–1800 ปีก่อนคริสตกาล ใช้เป็นภาษาคลาสสิกจนถึงประมาณ 100 ปีก่อนคริสตกาล |
ตระกูลภาษา | ภาษาโดดเดี่ยว |
ระบบการเขียน | อักษรรูปลิ่มซูเมอร์-แอกแคด |
รหัสภาษา | |
ISO 639-2 | sux |
ISO 639-3 | sux |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด |
ปิด
ภาษาแอกแคดค่อย ๆ เข้ามาแทนที่ภาษาซูเมอร์ในฐานะภาษาพูดในพื้นที่นี้ประมาณ 2000 ปีก่อนคริสตกาล (ปีที่แท้จริงยังเป็นที่พิพาท)[2] แต่ในบรรดารัฐเมโสโปเตเมียที่พูดภาษาแอกแคดอย่างอัสซีเรียและบาบิโลเนีย ภาษาซูเมอร์ยังคงใช้เป็นภาษาทางศาสนา วรรณคดี และวิทยาศาสตร์จนกระทั่งคริสต์ศตวรรษ 1[3][4] ภายหลังจึงตกอยู่ในสถานะคลุมเครือจนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 19 เมื่อนักโบราณคดีเริ่มถอดรหัสจารึกอักษรรูปลิ่มและขุดค้นแผ่นดินเหนียวที่ผู้พูดภาษานี้ได้ทิ้งไว้