Beş İyi İmparator
From Wikipedia, the free encyclopedia
Beş İyi İmparator ya da Evlatlık İmparatorlar, 96-180 arasında Roma İmparatorluğu'nu birbiri ardınca yönetmiş olan Nerva, Trajan, Hadrianus, Antoninus Pius ve Marcus Aurelius adlı imparatorlardır. Zalim ve baskıcı halef ve seleflerine oranla daha ılımlı olan politikaları sayesinde yönetimleri boyunca Roma İmparatorluğu Pax Romana altında en müreffeh dönemini yaşamıştır. Bazen bu dönem aslında Nervo-Trajanic ve Antonine hanedanlarının birleşmesinden oluşan, Commodus'un da dahil olduğu Nerva-Antonin Hanedanı olarak da adlandırılır.
Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. (Eylül 2020) |
Roma İmparatorluğu boyunca beş imparator dönemi özellikle yönetimdeki yer değiştirmelerin barışçıl yollarla yapılması açısından dikkat çekicidir. Her imparator kendi halefini yetenekli vârisleri arasından dikkatlice seçerek evlat edinmiş, geleneksel — anayasal değil — hanedan prensiplerine göre eşit yasal bir bağla yakınlık kurularak teknik olarak saygı görmeleri sağlanmış ve böylece yer değiştirmeler sırasında bu dönemin öncesinde ve sonrasında sıkça görülen politik kargaşalar önlenebimiştir.[1] Bu tanımlama Marcus Aurelius'un talihsizce vâris seçtiği oğlu Commodus tarafından bozulmuş ve bazı tarihçiler tarafından (özellikle Edward Gibbon) imparatorluğun çöküşünün başlangıç işareti olarak kabul edilmiştir.[2]