Міхайла Кезгайлавіч
From Wikipedia, the free encyclopedia
Міхайла Кезгайлавіч (Міхал Кезгайла; каля 1410—1476) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Канцлер вялікі літоўскі (з 1446), адначасна намесьнік смаленскі (1450—1458) і ваявода віленскі (з 1459).
Хуткія факты Асабістыя зьвесткі, Нарадзіўся ...
Герб «Задора» | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | 1405 каля 1410 |
Памёр | 1476(1476) |
Род | Кезгайлы |
Бацькі | Кезгайла Валімонтавіч Алена |
Закрыць
Ад вялікага князя Казімера атрымаў частку Лукомльскай воласьці (пазьнейшы маёнтак Халопенічы), Дварэц і Ельню ў Наваградзкім павеце, воласьці Бакшты (пазьнейшыя Дукора і Сьмілавічы) у Менскім павеце, у 1465 годзе — Любчу, а таксама Ракаў з складу Заслаўскага княства[1].