Абат
рэлігійны тытул / From Wikipedia, the free encyclopedia
Абат (па-лацінску: abbas (abbatis), па-грэцку: abba — бацька) — настаяцель кляштару — абацтва (настаяцельніца — абатыса). Першапачаткова паводле статуту абіраўся манахамі і зацьвярджаўся біскупам, фактычна прызначаўся сьвецкімі магнатамі. У больш агульным значэньні — сьвятар у каталіцкай царкве[1].