Вагон
From Wikipedia, the free encyclopedia
Чыгу́начны ваго́н (па-француску: wagon, ад па-ангельску: waggon — воз). Прататып — невялікі воз, уяўляў сабою скрыню, якая перасоўваецца па драўляных рэйках на горных прадпрыемствах.
Вагон зьяўляецца адзінкай рухомага саставу чыгунак. Вагон прызначаны для перавозкі грузаў ці пасажыраў і абсталяваны, адпаведна, усімі неабходнымі прыладамі для іх перавозкі і для ўлучэньня вагону ў склад цягніку[1].
У Расеі правобразы вагону — ваганеткі — зьявіліся на рудніковых і ўнутрызаводзкіх рэйкавых дарогах у 1764 годзе на Калыванава-Васкрасенскім заводзе на Алтаі, а затым у 1788 годзе на Аляксандраўскім заводзе ў Петразаводску, у 1810 на Зьмяінагорскай рудні, а з паравой цягай — на Ніжнетагільскай чыгунцы, пабудаванай у 1834 годзе.
Для Царскасельскай чыгункі рухомы састаў, у тым ліку і вагоны, былі закупленыя ў Ангельшчыны. Вытворчасьць першых вагонаў для чыгункі паміж Масквой і Санкт-Пецярбургам было наладжана на Аляксандраўскім заводзе (Санкт-Пецярбург) у 1846 годзе.