Бенгальская мова
From Wikipedia, the free encyclopedia
Бенга́льская мова (саманазва: বাংলা; трансл. Bāṇlā, вымаўл. [ˈbaŋla]) — мова бенгальцаў, распаўсюджаная на паўночным усходзе Індыйскага субкантынента, з'яўляецца адной з самых пашыраных моў свету. Бенгальская — сёмая мова свету па колькасці носьбітаў (каля 193 млн чал.)[2]. Бенгальскую мову часта называюць «бенгалі», што з'яўляецца транслітарацыяй яе англійскага наймення. Самі носьбіты называюць сваю мову «бангла», ці (радзей) — «бонго-бхаша».
Бенгальская мова | |
---|---|
Саманазва | বাংলা Bāṇlā |
Краіны | Бангладэш, Індыя |
Рэгіёны | Бенгалія |
Афіцыйны статус |
Бангладэш,
|
Арганізацыя, якая рэгулюе |
Акадэмія бангла, Заходнебенгальская акадэмія бангла |
Агульная колькасць носьбітаў | ~ 193 млн[1] |
Рэйтынг | 7[2] |
Класіфікацыя | |
Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
|
|
Пісьменнасць | Бенгальскае пісьмо |
Моўныя коды | |
ДАСТ 7.75–97 | бен 100 |
ISO 639-1 | bn |
ISO 639-2 | ben |
ISO 639-3 | ben |
WALS | ben |
Ethnologue | ben |
Linguasphere | 59-AAF-u |
ABS ASCL | 5201 |
IETF | bn |
Glottolog | beng1280 |
Вікіпедыя на гэтай мове |
Бенгальская мова з'яўляецца дзяржаўнай мовай Бангладэш і мовай штата Бангла (Заходняя Бенгалія) ў Індыі. Канстытуцыя Індыі замацавала за ёй статус адной з афіцыйных моў Індыі[3]. Па-бенгальску размаўляюць таксама ў індыйскіх штатах Асам, Біхар і Арыса.
Выдзяляюцца дзве асноўныя дыялектныя групы: заходняя (асноўны дыялект раёна Набадвіпа) і ўсходняя (асноўны дыялект раёна Дакі), а таксама адасоблены дыялект Чытагонга[4].
Характэрныя асаблівасці моўнага ладу агульныя і для суседніх моў — орыя і асамскай мовы.