Γερμανικός ρομαντισμός
πνευματικό κίνημα στον πολιτισμό των γερμανόφωνων χωρών στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο γερμανικός ρομαντισμός αποτελεί το κυρίαρχο καλλιτεχνικό κίνημα στη φιλοσοφία, την τέχνη και τον πολιτισμό των γερμανόφωνων χωρών στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Οι βάσεις για τους Γερμανούς ρομαντικούς είχαν τεθεί πριν την Γαλλική Επανάσταση και τους ναπολεόντειους πολέμους. Τα γεγονότα αυτά και οι συνέπειες τους (όπως η ταπεινωτική γερμανική ήττα από τα γαλλικά στρατεύματα) άσκησαν επιρροή και σε πολιτισμικό πεδίο. Εκεί έρχεται και ανδρώνεται η γερμανική ρομαντική τέχνη, με τη στροφή του στην παράδοση, τον ιδεαλισμό, το ασυνείδητο και το συναίσθημα, απέναντι στην ορθολογιστική σκέψη του Διαφωτισμού αλλά και τα αυστηρά οροθετημένα πρότυπα του κλασικισμού. [1]
Όπως είχε γράψει ο Γάλλος συγγραφέας και ποιητής Σαρλ Μπωντλαίρ στα μέσα του 19ου αιώνα - όταν το ρεύμα του ρομαντισμού έπνεε πια τα λοίσθια: « … ο ρομαντισμός είναι τέκνο του βορρά και ο βορράς αγαπά τα χρώματα˙ τα όνειρα και τα εξωτικά είναι παιδιά της ομίχλης…». Αυτή η φράση θα έλεγε κανείς ότι συνοψίζει άψογα τα στοιχεία του γερμανικού ρομαντισμού· επιστροφή στους θρύλους, στις παραδόσεις και στην εποποιία του γερμανικού λαού με τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ ή τον Μεσσία του Κλόπστοκ - όσο και της ρομαντικής ζωγραφικής του πρώτου μισού του 19ου αιώνα όπως τα ομιχλώδη τοπία του Friedrich.[2]
Η σχολή Sturm und Drang, από τα τέλη της δεκαετίας του 1760 έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1780, προετοίμασε το έδαφος για τα πρωτορομαντικά έργα στη γερμανική λογοτεχνία και μουσική.