پودهزار
اراضی غنی از پوده یا پودهزاری پوشیده از گِل سیاه آلی / From Wikipedia, the free encyclopedia
پودهزار[2] (انگلیسی: Peatland) یا لوش[3] (Mire) به مناطق تالابی گفته میشود که در آن گیاهان زنده سازنده پوده وجود دارد. این مناطق بهدلیل تجزیه ناقص مواد آلی و پسماندهای گیاهی ناشی از ورود آبهای بیاکسیژن و در نتیجه کمبود اکسیژن بهوجود میآیند.[4] همه انواع پودهزار با وجود داشتن اکوسیستم ویژه خود، در برخی ویژگیها مانند اشباعبودن از آب حداقل بهصورت فصلی و تشکیل فعال پوده مشترک هستند. پودهزارها مانند صخرههای مرجانی، زمینچهرهایی غیرعادی هستند، چرا که بیشتر از فرایندهای بیولوژیکی و نه فیزیکی پدید میآیند و و میتوانند اشکال مشخص و الگوهای سطحی ویژه خود را داشته باشند.
لجنزار یا گنداب[5] (quagmire) نوعی پودهزار یا خاک باتلاقی شناور در مرحله توالی آبآیندی است و در نتیجه باعث پرشدن پودهزارهای زیرین خود میشود. چهار نوع لوش یا پودهزار وجود دارد که عبارتند از: خاک باتلاقی، پوداب، مرداب و باتلاق.
پودهزارها از نظر توپوگرافی، سطح زمین را از توپوگرافی اولیه آن بالاتر برده و میتوانند به ارتفاع قابل توجهی در بالای خاک معدنی یا سنگ بستر برسند. ژرفای بیش از ۱۰ متر پودهزار در مناطق معتدل و بیش از ۲۵ متر د مناطق استوایی فراوان و عادی است. در آخرین عصر یخبندان بسیاری از پودهزارهای مناطق معتدل و بیشتر پودهزارهای جنگلهای شمالی توسط ورقههای یخ از بین رفتهاست.
گیاهشناسان و بومشناسان از اصطلاح پودهزار برای اشاره عمومی به هر نوع زمین پوشیده از پوده با ژرفای حداقل ۳۰ سانتیمتر استفاده میکنند، حتی اگر آن منطقه کاملاً خشک شده باشد. به عبارت دیگر پودهزار ممکن است خشکیده باشد ولی لوش طبق تعریف باید بهصورت فعال در حال تشکیل پوده باشد.