چوب تکیهگاه
From Wikipedia, the free encyclopedia
چوب تکیهگاه یک میله چوبی با سریای از چرم نرم یا بالشتک کوچکی است که توسط نقاشان به عنوان تکیهگاه برای دستی که قلم مو را نگه میدارد استفاده میشود.
هنرمندان اروپایی در نقاشیهای قرن ۱۶ تا ۱۹ میلادی، چوب تکیهگاه را در بسیاری از خودنگارهها به عنوان بخشی از وسایل نقاش به تصویر کشیدهاند.
- ابزار نقاشی در دستان ویلیام-آدولف بوگرو
- خودنگاره کاترینا ون همسن
- چهرهای از سوفونیسبا آنگیسولا
- چهره اوا گونزالس اثر ادوارد مانه
- بخشی از هنر نقاشی اثر یوهانس فرمیر که نقاش در دستش چوب تکیهگاه گرفته