جنگلنشین
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگلنشین (انگلیسی: Bushranger) در اصل، عنوان محکومین فراری سالهای اولیه حلوفصل تعدیل کُلنی بریتانیا/استرالیا است که مهارتهای بقا برای زنده ماندن در جنگلها و بیشهزارهای استرالیا را داشتند. آنها از این بیشهزارها به عنوان یک پناهگاه برای پنهان شدن از دست مقامات دولتی و قضایی استفاده میکردند. از سال ۱۸۲۰ اصطلاح جنگلنشین برای اشاره به کسانی که به حقوق اجتماعی و امتیازات پشت پا زده و دست به سرقتهای مسلحانه به عنوان یک روش زندگی میزدند استفاده میشد. بیشهزارها به عنوان پایگاه اینگونه افراد تلقی میشدند.
جنگلنشینی در طول دوران تب طلای استرالیا از سال ۱۸۵۰ تا ۱۸۶۰ میلادی رونق بسیار یافت. همان زمانی که افرادی همچون بن هال، فرانک گاردینر، و جان گیلبرت با رهبری باندهای مخوف در مناطقی از نیو ساوت ولز رعب و وحشت ایجاد آوردند.[2][3] این پسران وحشی استعمار عمدتاً فرزندان محکومین استرالیایی بودند که چیزی شبیه به راهزنان جاده بریتانیایی و قانونشکنان غرب وحشی آمریکا بهشمار میرفتند که جنایات آنها بهطور معمول شامل سرقت از بانک شهرهای کوچک میشد. در سایر موارد، افراد مشهور و بدنام مانند دن مورگان، برادران کلارک و مشهورترین جنگلنشین شناخته شدهاسترالیایی یعنی ند کلی شماری از مأموران پلیس را هم به قتل رسیدند.[4][5]