سارگون بزرگ
From Wikipedia, the free encyclopedia
سارگون اکدی (/ˈsɑːrɡɒn/; اکدی: 𒊬𒊒𒄀 Šar-ru-gi),[3] یا سارگون بزرگ،[4] نخستین پادشاه امپراتوری اکد بود که به دلیل فتوحاتش در دولت شهرهای سومری در قرون ۲۴ تا ۲۳ پیش از میلاد مشهور است.[2] گاهی از او به عنوان اولین شخصی در تاریخ یاد میشود که بر یک امپراتوری حکومت میکرد.
سارگون اکدی 𒊬𒊒𒄀 | |
---|---|
پادشاه امپراتوری اکد | |
سلطنت | ح. ۲۳۳۴–۲۲۷۹ پ. م (۵۵ سال)[2] |
پیشین | تأسیس امپراتوری |
جانشین | ریموش |
همسر(ان) | تاشلولتوم |
فرزند(ان) | مانیشتوسو، ریموش، انهدوآنا، شو-انلیل، آبایش-تاکال |
دودمان | دودمان سارگنی |
پدر | لاءیبوم |
او دودمانی را پایهگذاری کرد که پس از مرگ او به مدت یک قرن، تا زمان فتح امپراتوری اکد توسط کوتیان، دوام آورد و در تاریخ به «دودمان سارگونی» یا دودمان «اکدی کهن» مشهور است.[5] در نامنامه پادشاهان سومری از او به عنوان ساقی پادشاه دولتشهر کیش، اور-زابابا، یاد شدهاست.[6]
گمان میرود که قلمروی او شامل بخش اعظم میانرودان، بخشهایی از شام بود. علاوه بر این مناطق او لشکرکشیهایی به قلمروهای هوریها و ایلامیها ترتیب دادهاست. پایتخت این قلمروی وسیع او شهر اکد (یا آگاده) بود که هنوز از نظر مکان دقیق آن نامشخص است.
سارگون در ادبیات آشوری نو (قرون ۸ تا ۷ پیش از میلاد) به عنوان یک شخصیت اساطیری به تصویر کشیده شدهاست. در کتابخانه آشوربانیپال کتیبههایی با حاوی تکههایی از افسانه تولد سارگن یافت شدهاست.[7][8][9]